Nas suresi Mekke döneminde inmiş olup 6 ayettir. Mushaftaki sıralamada yüz ondördüncü ve iniş sırasına göre yirmi birinci suredir.
Surede Nas kelimesi insanlar anlamına gelmekte olupüç kez geçmektedir. İnsanlar bu sureyi okuyarak şeytanın vesveseleri ve ayartmalarından korunur ve Allah’a sığınırlar. Allah Nas suresinde Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) gizli dine aykırı davranışa yönelten telkinlerin şerrinden Allah’a sığınmasını emretmektedir.
Bu surede üç kez Nas kelimesi gelmiş olup müfessirler ilk Nas’in insanlar anlamında, ikincisinin cinlerin ve insanların saldırısına uğrayan insanları ve üçüncüsü başkalarına vesvese veren şeytan karekterli insanları ifade ettiğine inanırlar.
İnsan mücadele etmeye gücü yetmediği bir kötülükle karşılaştığında güçlü bir insana sığınır. Müdür yada bir öğretmen ihtiyaçlarını giderebilir. Gerçek şu ki Allah, insanlığın ihtiyaçlarını karşılayan olduğu için en iyi sığınaktır. Gücü vardır. İbadet edilmesi gereken ve dünyanın ve bütün yaratıkların hükümdarı O’dur. Bu nedenle insan hayatında bir sorun veya sıkıntıyla karşılaştığında Allah’a sığınmalı ve O’ndan yardım istemelidir.
Bu surede şeytan vesvas-ı hannas yani sinsice fısıldayan olarak zikredilmektedir. Müfessirler bu sıfatın sebebini insanların Allah’ı andıkları zamanların dışında şeytanın sürekli gizlenerek insanların kalplerine vesveseler fısıldadığını söylerler. Şeytan, insan Allah’ı andığında geri çekilerek gizlenir. Allah’ı anmayı unuttukları an öne çıkarak vesveselerine devam eder.
Surede belirtildiği üzere insanın kalbi şeytanın vesveseyi yerleştirdiği yerdir. Çünkü insan zekası ve şuurunun yeri genellikle kalbe nispet verilir.
Surenin 6. ayetinde insanların kalplerine vesvese veren gruplardan bahseder: “ insanların kalplerine vesvese sokan sinsi şeytanın şerrinden” Bazı insanlar aşırı sapkınlıkları nedeniyle kötü ve şeytani davranışlara sahiptirler. İnsanları doğru yoldan çıkarma gücüne de sahip olup şeytan kadar tehlikelidirler.