جای خالی پژوهش‌های قرآنی در مدارس

کانون مدارس اسلامی در دومین سال متوالی رویداد «ایده‌های برتر قرآنی» را برگزار کرد که پس از داوری ۲۸ ایده در مرحله نهایی نتایج ارزیابی این رویداد معرفی شد و ۶ دی‌ماه امسال در نمایشگاهی به میزبانی تهران آثار برگزیده با حضور نفرات برگزیده ارائه می‌شود.

در همین رابطه صفورا عطابخش، برگزیده دومین رویداد ایده‌های برتر قرآنی کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، در خصوص کسب این موفقیت اظهار کرد: با توجه به سابقه ۶ سال تدریس دینی و قرآن در مقطع متوسطه آموزش و پرورش و همچنین ۱۵ سال مربی قرآن در همه مقاطع، در بخش «اِشکال بر کتاب‌های درسی قرآن» در این رویداد شرکت کردم و جزو ۲۸ نفر برتر انتخاب شدم و ایده‌ای که ارائه داده بودم به نمایشگاه راه یافت.

وی با اشاره به اینکه 6 دی‌ماه امسال در نمایشگاه تهران باید ایده خود را ارائه کنم، افزود: امروزه جوامع انسانی برای رشد و حرکت رو به جلو، بستر بروز و عملیاتی شدن ایده‌های خلاقانه در حوزه‌های مختلف را از روش‌های متعدد از جمله تخصیص اعتبارات به بخش فرهنگی عموم جامعه، دوره‌های استعدادیابی، برگزاری مسابقات و جشنواره‌ها فراهم می‌کنند.

معلم دینی علاوه‌ بر تدریس می‌تواند ایده‌پردازی کند

عطابخش با اشاره به اینکه عدم پژوهش در درس دینی و قرآن و همچنین اشکالاتی در تألیف این کتاب‌‌های درسی را برای مقطع دبیرستان شاهد هستیم، گفت: قرآن برای مقطع سه سال دبیرستان نه تنها حالت عملی ندارد بلکه به عنوان درس تئوری دبیرستان هم حذف شده و تنها یک صفحه قرآن در ابتدای هر درس دینی با طراحی جداگانه از مطالب تفهیمی دینی اختصاص داده شده که صرفاً برای روخوانی است و مطالب پر محتوای درس دینی، آیات دیگری را در خود گنجانده است، در حالی که می‌توانیم همین نمره را در ارزشیابی پایانی به گونه‌ای مؤثرتر فراهم کنیم.

این دبیر باسابقه تأکید کرد: برای همین یک صفحه نیز فقط چهار نمره از درس دینی در نظر گرفته شده ضمن اینکه این امتیاز برای ترم اول بوده و در امتحانات نهایی لحاظ نشده است.

برگزیده دومین رویداد ایده‌های برتر قرآنی با اشاره به جای خالی پژوهش‌های قرآنی در مدارس گفت: معلم دینی ارتباط مستقیم با فرهنگ‌سازترین قشر جامعه دارد که علاوه‌ بر تدریس می‌تواند مقاله ارائه داده و ایده‌پردازی کند و در صورتی که بستر برای او و دانش‌آموزانش فراهم باشد، می‌تواند این ایده‌ها را به‌صورت میدانی عملی کند. یک معلم پژوهنده نه تنها تدریس می‌کند بلکه این دغدغه را دارد مطالبی که در کلاس ارائه می‌دهد بتواند در سبک زندگی دانش‌آموز تأثیر مثبت بگذارد.

عطابخش تصریح کرد: بسیار کم‌تجربه‌تر از آن هستم که به اساتید و مؤلفان کتاب‌های درسی ایراداتی وارد کنم ولی لازمه اینکه بخواهیم قرآن و فرهنگ دینی را وارد سبک زندگی دانش‌آموزان کنیم این است که در ابتدا باید ابزار مناسب را در اختیار داشته باشیم، کتاب نخستین و بهترین ابزار در دست معلمان، مربیان و به تبع آن دانش‌آموزان است. در سیستم آموزشی امروزه این مهم را معلم به تنهایی به دوش می‌کشد و ابزارها برای او کمتر یافت می‌شود.

وی افزود: دومین قدم این است که بپذیریم مدتی راه را اشتباه رفته‌ایم و این ابزار موجود در دست معلمان نه تنها تأثیری در ساختار پرورش دینی دانش‌آموز نداشته بلکه بعضاً به دلیل افراط‌ها و تفریط‌ها نتیجه عکس داده‌اند. در سال‌های تدریسم شاهد دانش‌آموزانی بودم که در سنین کودکی حافظ بخشی از قرآن بوده‌اند اما اکنون به حال خود رها شده‌اند.

فرهنگ قرآنی؛ سبک زندگی انسان‌ساز 

وی که مدرک تدریس عمومی قرآن از شورای عالی قرآن دارد، افزود: اگر یک معلم خلاقیت و ایده دارد پسندیده است که از این ایده در راستای رفع اشتباهات گذشته استفاده کند تا ضمن عینیت بخشیدن در زندگی روزمره، بتوانیم فرهنگ پویاتر و فعال‌تری در زمینه اسلامی، قرآنی و ایرانی داشته باشیم.

عطابخش با اشاره به اینکه معلم دینی علاوه بر تدریس می‌تواند با ارائه مقاله و شرکت در جشنواره‌های ایده پردازی، یک قدم مثبت برای اعتلای بیشتر فرهنگ عمومی قرآن و وارد شدن این مصحف بزرگ آسمانی در سبک زندگی دانش‌آموزان انجام دهد، تصریح کرد: با توجه به مسائل روز در نظر داشته باشیم مطالبی که در کلاس ارائه می‌دهیم بتواند در سبک زندگی دانش‌آموز تأثیر مثبت داشته باشد.

این پژوهشگر در پاسخ به این سؤال که آیا معلم‌ها می‌توانند الگوی عملی سبک زندگی دینی برای دانش‌آموزان باشند؟ گفت: برای الگو بودن انسان باید در ابتدا خودش عامل باشد منتها محدودیت زمان وجود دارد ما وقت بسیاری را با دانش‌آموزان نمی‌گذرانیم و در ابتدا باید الگوی نظری را درست ارائه دهیم ضمن اینکه باید توجه داشته باشیم اگر در ابزارهای موجود فقدانی وجود داشته باشد عملاً در پرورش فرزندان‌مان خلل ایجاد می‌شود.

برگزیده دومین رویداد ایده‌های برتر قرآنی کشور اظهار کرد: فرهنگ قرآنی، سبک زندگی انسان‌ساز است و تربیت دینی سالم‌ترین نوع تربیت انسانی است که اگر در بهترین سال‌های زندگی انسان یعنی جوان و نوجوان تأثیر بگذارد می‌تواند به تدریج اثرات مثبت خود را در لایه‌های مختلف فرهنگ جامعه نمایان کند.