مناظره اساتید و نخبگان در جهاددانشگاهی گیلان برگزار شد
نخستین مناظره اساتید و نخبگان دانشگاهی«بیان» با حضور عمران علیزاده، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی رشت و محمد شادپور، معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی استان در مجتمع آموزشی و پژوهشی این سازمان برگزار شد.
به گزارش ایکنا از گیلان، نخستین مناظره اساتید و نخبگان دانشگاهی«بیان» در استان گیلان با موضوع سیاسی و امنیت ملی و گزاره«ایران پس از حمله به اسرائیل، دکترین هسته‌ای خود را تغییر خواهد داد» با حضور عمران علیزاده، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی رشت و محمد شادپور، معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی استان روز گذشته، 25 اردیبهشت‌ماه در سالن اجتماعات مجتمع آموزشی و پژوهشی سازمان جهاددانشگاهی گیلان برگزار شد.
محمد شادپور، معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی استان گیلان در این مناظره اظهار کرد: باید ملت ایران و مسئولین کشور تلاش‌شان برای تقویت کشور و ملت باشد؛ با اتحاد، صبر، استقامت، تلاش مضاعف و پرهیز از اهمال کاری این امر محقق می‌شود و در این صورت ملت ایران در آینده‌ای نه چندان دور به جایگاهی می‌رسد که دشمنان حتی جرأت تهدید هم پیدا نمی‌کنند.
وی افزود: از نگاه مقام معظم رهبری راه پیشرفت، دستیابی به عزت و ایستادگی مؤثر مقابل دشمنی‌ها و توطئه‌ها، تقویت اقتدار و قدرت ملی است. قدرت ملی نیز شامل مؤلفه‌ها و عناصر مادی و معنوی به صورت توأمان است. نگاه رهبر معظم انقلاب به این موضوع در چهار محور اهمیت و ضرورت قدرت ملی، معنا، عناصر و مؤلفه‌های قدرت ملی، چگونگی و الزامات ارتقای قدرت ملی، نتایج و ثمرات ارتقای قدرت ملی است.
شادپور تصریح کرد: تشدید تنش میان ایران و رژیم صهیونیستی طی روزهای اخیر که برای نخستین بار حملات مستقیم به یکدیگر را به همراه داشته این سوال را برانگیخته است که آیا ایران پس از این حملات، چرخشی در دکترین هسته‌ای خود ایجاد می‌کند؟ در صورتی‌که رهبر معظم انقلاب فرمودند که «ایران به دنبال بمب اتمی نیست، زیرا اسلام اجازه این کار را نمی‌دهد».
معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی گیلان گفت: رژیم صهیونیستی بارها ایران را به تلاش برای ساخت بمب اتمی متهم کرده و مدعی است که به هر قیمتی که شده مانع دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای خواهد شد. حال آنکه ایران چنین اتهام‌هایی را رد می‌کند و تأکید دارد که برنامه هسته‌ای این کشور تنها مقاصد غیرنظامی را دنبال می‌کند.
وی افزود: به نظر می‌رسد در صورت حمله رژیم صهیونیستی به مراکز هسته‌ای کشور، احتمال تجدید نظر در دکترین و سیاست‌های هسته‌ای ایران و عدول از ملاحظات پیشین قابل تصور باشد. ممکن است ایران دکترین هسته‌ای خود و ملاحظات گذشته مبنی بر اینکه برنامه هسته‌ای این کشور صرفا برای اهداف صلح‌آمیز مورد استفاده قرار گیرد را مورد بازنگری قرار دهد؛ از طرفی وضعیت کنونی نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی اساسا مذاکره پذیر نیست و فقط می‌خواهد با توسل به زور به اهدافش برسد.
شادپور بیان کرد: طبیعت چنین رژیمی این است که فقط می‌خواهد با استفاده از اسلحه به اهدافش برسد. پیشتر نیز در مذاکراتی که با فلسطینی‌ها داشتند در مواردی مانند قرارداد اسلو شاهد بودیم که با انواع حیله‌ها آنها را تغییر دادند به طوری که توافق اسلو بی‌خاصیت شد، اگر رژیم صهیونیستی بخواهد جسارت کند و به تأسیسات هسته‌ای ایران لطمه بزند، سطح بازدارندگی ایران نیز متفاوت خواهد بود و طبیعتا می‌تواند موجب تغییر دکترین هسته‌ای ایران شود.
معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی گیلان گفت: ایران کشوری با مساحت، منابع بسیار غنی و جغرافیایی بسیار مهم و راهبردی محسوب می‌شود، برای همین تهدیدات زیادی را همیشه در پیش روی خود داشته و دارد. علاوه‌بر این در منطقه و شرایطی به سر می‌بریم که باید قدرتمند باشیم و اگر ما قدرتمند و اتمی نشویم نمی‌توانیم با آرامش در منطقه خاورمیانه به امور خود بپردازیم.
عمران علیزاده، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رشت هم در ادامه گفت: یکی از سوالاتی که باید مورد بحث قرار بگیرد این است که آیا اصلا جمهوری اسلامی ایران دنبال برنامه هسته‌ای رفته است؟ ما باید بدانیم که از چه زمانی ایران به دنبال برنامه هسته‌ای رفت. سابقه برنامه هسته‌ای ایران برمی‌گردد به پیش از انقلاب اسلامی و این مثل مدیریت تمام امور دیگر اصلا به شاه ارتباطی نداشت بلکه تصمیم آمریکایی‌ها بود و این آمریکایی‌ها بودند که صلاح دانستند ایران با قیمت و شرکتی که مورد نظر آنها بود در بوشهر صاحب نیروگاه هسته‌ای شود.
وی افزود: آنها قراردادش را با شرکت زیمنس که در آن زمان متعلق به آلمان غربی بود امضا کردند. ایران سازمانی را به عنوان سازمان انرژی اتمی با مدیریت دکتر اعتماد بنا می‌کند و برنامه ساخت نیروگاه را پیش می‌برد. در این موضوع مثل تمام قراردادهای قبل از انقلاب نه نیاز کشور را مورد مطالعه قرار دادند نه اهمیتی برای آینده کشور قائل بودند. یکی از ایراداتی که آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها مرتب در مورد ایران مطرح می‌کردند این بود که ایران با این همه منابع گازی چرا به نیروگاه هسته‌ای نیاز دارد؟
علیزاده بیان کرد: اولین نکته این است که ما صاحب اولین گام‌ها برای برنامه هسته‌ای شدیم، چون آمریکایی‌ها این را می‌خواستند و پس از امضای قرارداد با شرکت زیمنس، آمریکایی‌ها یک پله جلوتر آمده و اعلام کردند که آزمایشات مهندسین زمین شناسی آمریکایی نشان می‌دهد که ایران دارای منابع بسیار زیادی از اورانیوم خصوصا در کویر لوت بوده، معدن معروف ساغند، نزدیک یزد یکی از آن معادن است.
پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رشت تصریح کرد:سپس آمریکایی‌ها به شاه توصیه کردند که ایران با دارا بودن این همه منابع اورانیوم خودش غنی‌سازی را هم انجام دهد و از میله‌های سوخت ساخته شده از اورانیوم غنی‌سازی در نیروگاه‌های خود استفاده کند. این توصیه مورد استقبال شاه قرار گرفت، سپس آمریکایی‌ها به شاه پیشنهاد خرید سهام شرکت اورودیف در فرانسه را دادند. به این ترتیب که اورانیوم در ایران استخراج و در فرانسه در کارخانه‌ای که سهامش را ایران خریداری کرده است غنی‌سازی شود.
وی افزود: بعدها مشخص شد که این شرکت، شرکتی ورشکسته در فرانسه بود که برای سرپا شدن در دهه ۷۰ میلادی نیاز به سرمایه‌گذار خارجی داشت. از این رو ایران اولین گام‌های غنی سازی را برای میله‌های سوخت برمی‌دارد. سپس دکتر اعتماد که دست نشانده آمریکایی‌ها بود به شاه پیشنهاد می‌دهد که طبق گزارشات موثق متوجه شده است که صهیونیست‌ها در داخل خاک فلسطین اشغالی، اولین بمب‌های هسته‌ای خود را ساخته‌اند و قطعا خاورمیانه آن روز که اکنون ما آن را غرب آسیا اطلاق می‌کنیم، در آینده‌ای نزدیک وارد یک برنامه هسته‌ای رقابتی خواهد شد و ما از آن عقب می‌مانیم، سپس خطاب به شاه می‌گوید آیا اجازه می‌دهید که مطالعات بمب هسته‌ای در ایران را شروع کنیم؟ شاه نیز توافق خود را اعلام می‌کند. این دقیقا نکته‌ای بود که آمریکایی‌ها از آن استقبال نمی‌کردند، دکتر اعتماد تعمدا این موضوع را مطرح کرد که نظر شاه را برای آمریکا مخابره کند. همه این مسائل با انقلاب سال ۱۳۵۷ متوقف می‌شود. در نتیجه تا آن سال صاحب یک نیروگاه هسته‌ای نیمه تمام بودیم، مقداری از اورانیوم در شرکت فرانسوی در حال غنی سازی بود و پادشاه ایران ساخت بمب هسته‌ای را در ذهن خود می‌پروراند.
این مدرس دانشگاه گفت: اولین اقدامات در دهه ۶۰ پس از انقلاب اسلامی در دستورکار قرار گرفت و ایران درخواست تکمیل نیروگاه هسته‌ای بوشهر را از آلمان غربی طبق قرارداد ارسال کرد. از آنجا که آلمان غربی زیر مجموعه ایالات متحده بود، برای ادامه کار توافق نکرد، از این رو پس از انقلاب اسلامی تمام برنامه‌های هسته‌ای ایران تغییر کرد. آمریکا اعلام کرد که ایران نباید صاحب نیروگاه هسته‌ای شود، ایران بلافاصله قرارداد خود با شرکت زیمنس را لغو کرده و ادامه کار را به مهندسین کره شمالی سپرد. عراقی‌ها نیز آنجا را بمباران کردند و کره شمالی هم نتوانست آن را به پایان برساند.
علیزاده با بیان اینکه در اواخر دهه ۶۰ کار به روس‌ها سپرده شد، روسیه بیش از ۷۰ درصد نیروگاه را تخریب کرد تا مدل مورد نظر خود را در آن پیاده سازی کند، آمریکا بلافاصله پس از شروع فعالیت روسیه اعلام کرد، به هیچ عنوان اجازه ساخت نیروگاه هسته‌ای ایران را نخواهد داد، افزود: در اوایل دهه ۷۰ بود که ایران برای اولین بار به این فکر افتاد، الزاما باید غنی‌سازی را در خاک خود شروع کند. قبل از شروع این موضوع ایران به فکر سهام خود در اورودیف افتاد و اعلام کرد که میله‌های سوخت خود را از فرانسه تأمین می‌کند اما فرانسه هم به تعهد خود پایبند نبود. آمریکا با غنی‌سازی اورانیوم در خاک ایران مخالفت کرد، چون اعلام کرد رفتار ایران به گونه‌ای است که امنیت بین‌المللی را به مخاطره می‌اندازد، مگر اینکه ایران اعتمادسازی کند، یعنی به دنیا تضمین دهد که هیچگاه برنامه‌های هسته‌ای خود را به سمت برنامه نظامی پیش نبرد.
وی با اشاره به اینکه شهید دانشمند دکتر شهریاری اولین کسی بود که در ایران غنی‌سازی سه و نیم درصد را به سطح ۲۰ درصد رساند. کسی که شاید نسل‌ها باید بگذرد تا همانند او پدید آید، ادامه داد: اصلی‌ترین گام در جهش غنی‌سازی را ایشان برداشت، سپس آمریکایی‌ها اعلام کردند که ایران از خط قرمزهای ما عبور کرده و هر لحظه امکان دارد برنامه و دکترین هسته‌ای خود را به سمت نظامی حرکت دهد. از این رو درخواست مذاکره فوری داد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رشت بیان کرد: در تیر ماه سال ۱۳۹۴ ایران تضمین داد که غنی‌سازی را به زیر ۲۰ درصد بیاورد و آژانس بین‌المللی هسته‌ای که وظیفه آن کمک به کشورها جهت سیر به سمت برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای است، سوال می‌شود که آژانس و کشورهای غربی کجا به ایران کمک کرده‌اند که بخواهند کار صلح‌آمیز هسته‌ای اجرا کند؟ ایران پس از انقلاب هر کار هسته‌ای که انجام داد، یک عکس العملی به ازای عمل حقارت آمیز طرف مقابل بود. ما دنبال غنی‌سازی نبودیم بلکه مجبورمان کردند، ما دنبال ساخت کلاهک هسته‌ای نیستیم مگر اینکه موجودیت کشورمان به خطر بیفتد.
انتهای پیام
