شناسایی گنج حکمت + فیلم

سلسله برنامه‌های «چشمه حکمت» خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در ماه مبارک رمضان با اتکا به مجموعه سه جلدی کتاب «قصه‌های عبر‌ت‌آموز قرآنی» به قلم قاسم ایمانی تلاش می‌کند تا با اتکا به بطن و متن آموزه‌های قرآن کریم در مسیر سعادت و رستگاری بشر؛ به ارائه مبانی و معارفی دست زند که ریشه آنها در فرامین الهی و روایت آنها از متن کلام‌الله مجید؛ زبان پیامبر اکرم(ص)؛ احادیث ائمه‌ اطهار(ع) و مجلدات شریف و گران‌سنگ تشیع قرار دارد.

چهاردهمین بخش از سلسله درس‌گفتارهای «چشمه حکمت» در باب «شناسایی گنج حکمت» با استناد به روایاتی از حضرت امام صادق(ع) و حضرت امام رضا(ع) با استناد به کتاب ارزشمند «اصول کافی» استوار است.

گنج چه بود؟

در کتاب «اصول کافی» به قلم عالم فرزانه شیخ کلینی چنین آمده ‌است: «امام صادق(ع) در جواب کسی که سؤال کرد گنج چه بود؟ فرمود: «آن گنج نه از طلا بود و نه از نقره، بلکه گنج چهار کلمه حکمت بود.»

اولینش کلمه توحید بود. «لا اله الا الله، خدایی جز الله نیست.»

دومین کلمه‌ حکمت: آن است که کسی که یقین به مرگ داشته باشد دندانش نمی‌خندد؛ (یعنی موقع خندیدن دندانش پیدا نمی‌شود)

سومین کلمه حکمت: کسی که یقین به حساب دارد قلبش مسرور نبوده و نیست.

چهارمین کلمه حکمت: کسی که یقین به قضا و قدر الهی دارد نمی‌ترسد مگر از خدای متعال.

در برخی تفسیرها و اخبار رسیده که فرمودند: «گنج لوحی از طلا بوده که بر آن مکتوب بوده؛ تعجب دارم از کسی که می‌داند مرگ حق است چگونه خوشحالی می‌کند و شگفت دارم از کسی که ایمان به قضا و قدر دارد چگونه محزون می‌گردد و تعجب است از کسی که یاد آتش می‌کند چگونه می‌خندد و تعجب دارم از کسی که می‌بیند دنیا و تحولات و تصرفات آن را، چگونه اطمینان به آن پیدا می‌کند؟!

گنج حکمت از دید حضرت رضا(ع)

از حضرت رضا(ع) روایت شده است که فرمود: «(در آن لوح) پس‌از بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم نوشته‌شده بود:

1) تعجب است از کسی که یقین به مرگ دارد چگونه خوشحال می‌گردد؟!

2) تعجب دارم از کسی که یقین به قضا و قدر دارد چگونه محزون می‌شود؟!

3) شگفت دارم از کسی که دنیا را دیده است و تقلب آن را در خصوص اهلش دانسته است چگونه اطمینان به دنیا پیدا می‌کند؟!

4) و سزاوار است کسی که نعمت عقل را از طرف خداوند یافته است که خدا را در قضای او متهم نسازد و نگوید که خدا دیر و به طور کندی رزق ما را می‌رساند.

اجرا، خوانش و روایت از امین خرمی