ماه رمضان اوج فعالیت‌های دینی و معرفتی آیت‌الله رودباری بود

حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا حسین‌پور، طلبه حوزه علمیه رشت در گفت‌و‌گو با ایکنا از گیلان اظهارکرد: از سال ۱۳۷۸ وارد حوزه علمیه شدم و توفیق یافتم در مدرسه علمیه جامع آیت‌الله رودباری حضور پیدا کنم و طی ایامی که در معیت ایشان بودیم خاطرات بسیاری در ذهن ما جاری است.

وی درباره اخلاق و رفتار منش آیت‌الله رودباری، گفت: شیوه آیت‌الله در برخورد با دیگران، همان شیوه استاد خود حضرت امام(ره) بود. ایشان در سلام گفتن پیشقدم بودند و بارها در سلام گفتن از طلبه‌های جوان نیز پیشی می‌گرفتند و در عین حال با نگاه و رفتار خود به ما می‌آموختند که یک طلبه باید مجهز به تقوا و معرفت باشد.

حسین‌پور نظم و مردمی بودن را از ویژگی‌های بارز آیت‌الله خواند و اظهار کرد: ایشان طبق برنامه‌ای که داشتند هر روز صبح در یک ساعت مشخص که عموماً اوایل صبح بود از بیت خود حرکت و از مسیر بازار، پیاده به سمت مدرسه علمیه جامع که در کنار مسجد جامع بازار رشت است حضور پیدا می‌کردند. در طی مسیر همانند استادشان، عادت به مشایعت افراد با خود نداشتند. با بیان اذکاری از منزل خارج می‌شدند و در عین حال با کسبه سلام‌علیک و گفت‌وگو می‌کردند. وقتی به مدرسه می‌آمدند روزانه به کلاس‌های درس سرکشی کرده و از نزدیک، حضور و پیشرفت طلاب را بررسی می‌کردند و گاهی در لابلای این سرکشی‌ها، طلاب را از نصایح خود بهره‌مند می‌کردند.

وی ادامه داد: آیت‌الله رودباری علاوه بر این سرکشی‌ها، یک روز در هفته، طلاب را به حضور می‌پذیرفتند و دروس آموزش‌ داده شده را پرسش می‌کردند. علاوه بر این نیز روزهای چهارشنبه از خاطره‌ انگیزترین ایام ما بود که حاج‌آقا کلاس اخلاق دایر کرده که برای طلبه‌ها بسیار پرمعنا و لذتبخش بود.

این طلبه افزود: علاوه بر برنامه منظم چهارشنبه‌ها، در صورتی که احوال و شرایط ایشان اجازه می‌داد، ساعتی را نیز برای تدریس فقه در نظر می‌گرفتند. حاج‌آقا یک مجتهد نجف‌دیده و شاگرد برجسته امام بودند و شهد بهره بردن از کلاس ایشان برای طلبه‌های جوان بسیار گوارا بود. از دیگر ویژگی‌های ایشان، حساسیت بسیار در نظم‌پذیری و تربیت طلاب و پرورش عالم بود و تمام تلاش خود را به‌کار می‌گرفتند تا شرایط را برای تحصیل و علم‌آموزی طلاب فراهم کنند. حضور ایشان در مدرسه نوعی دلگرمی برای طلاب بود و شوق آنان را برای تحصیل افزایش می‌داد.

حسین‌پور با بیان اینکه ایشان جداً به مباحثه‌ بین طلاب سفارش داشتند و این کار را موجب پختگی آنان می‌دانستند، گفت: ایامی که حال مزاجی آیت‌الله مساعد بود، شب‌های جمعه جلسه تفسیر قرآن ایشان محفل بسیار زیبایی از معرفت بود که همه نمازگزاران از بیان آیت‌الله خرمن‌های معرفت را می‌اندوختند و هنوز خاطرات شیرین آن ایام در کام ما باقی است.

وی با بیان اینکه اوج کارهای دینی معرفتی و حتی درسی آیت‌الله در ماه مبارک رمضان بود، تصریح کرد: در ایام عادی نماز مغرب و عشاء و نماز ظهر و عصر ایشان محفلی برای تزکیه بود که همگان از آن فضای معنوی استفاده می‌کردند و نصایحی که به‌ویژه در ماه مبارک رمضان در بین صلاتین داشتند بسیار آموزنده بود. از دیگر صفات ایشان دغدغه وی برای معیشت مردم بود‌.

این طلبه حوزه علمیه رشت تصریح کرد: بسیاری از فقرای منطقه در دفتر ایشان دفترچه‌ای داشتند که آذوقه‌های ماهیانه آنان از این طریق تهیه می‌شد‌. حاج‌آقا وجوهات شرعی را به اهل آن می‌رساندند و همه‌روزه بیت و دفتر ایشان مملو از جمعیت فقرا و مستمندان بود و همچنین اغنیایی که جهت کمک مراجعه می‌کردند و می‌دیدند که این کمک‌ها در جای مناسب خود خرج می‌شود و شوق آنان برای کمک افزایش می‌یافت. یکی از جلوه‌های دیگر معنویت حاج‌آقا روضه‌های بیت ایشان بود. این روضه‌ها قدمت صدساله داشت که در ابتدا مرحوم پدرشان در ایام مختلف روضه برگزار می‌کردند. این روضه‌ها تجلی معنویت بود که مردم به‌صورت تبرک قندها و چای روضه‌های مجلس را می‌بردند و یا برای آن محفل نذر می‌کردند.

وی در پایان به بیان یکی از خاطرات خود از آیت‌الله پرداخت و بیان کرد: ایشان اعتقاد داشت که در ماه مبارک رمضان نیز کار، کوشش و درس‌خواندن باید جدی گرفته شود و روزه‌گرفتن نباید مانع این امور باشد. ما در آن زمان طلبه سطح یک بودیم. حاج‌آقا بیان می‌داشتند که طلبه‌های سطوح بالاتر که شب‌ها جهت تبلیغ می‌روند می‌توانند در روز وقت استراحتی داشته باشند و بقیه افراد باید در‌ کلاس‌های درس حاضر باشند. در یکی از همان ماه‌ رمضان‌ها، ما به اتفاق تعدادی از طلاب به محضر ایشان رفتیم. در خاطرم هست که در یکی از حجره‌های پایین مدرسه جامع نشسته بودند. خدمت ایشان عرضه داشتیم که خواهشی داریم. ماه رمضان است و لیالی قدر نیز نزدیک است. اگر اجازه بفرمایید درس را تعطیل کنیم و به عبادت و... بپردازیم. ایشان گفتند ما آمدیم در ترویج دین کوشش کنیم. ما نباید دنبال تعطیلی باشیم. ما مگر وقت داریم که تعطیل باشیم؟ «فرزندان من، من شاگرد امام خمینی‌ام، من امام‌دیده هستم، من تعطیلی نمی‌پذیرم.» این جمله ایشان همیشه مدنظر ماست که نباید به بهانه‌های مختلف، درس و کار را تعطیل کرد‌.