آمریکا برای داشتن رئیس‌جمهور سوسیالیست آماده است؟
در کارزار انتخاباتی ایالات متحده، برنی سندرز به دلیل داشتن افکار و عقاید سوسیالیستی توجهات را به خود جلب کرده است. این موضوع باعث شده که جمع زیادی از هواداران سندرز را اقلیت‌های نژادی، دینی و کارگران تشکیل دهند. شعار‌های او بیش از هر موضوع دیگری بر لزوم تغییرات اساسی در مورد برابری دستمزدها، تأمین آموزش و بهداشت رایگان، افزایش مالیات ثروتمندان و مبارزه با تبعیض‌های نژادی و جنسیتی در ایالات متحده متمرکز است.
به گزارش ایکنا؛ در بین افراد نامزد شده در انتخابات درون حزبی حزب دموکرات برای معرفی نامزد این حزب برای رقابت با دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا برنی سندرز به دلیل داشتن افکار و عقاید سوسیالیستی توجهات را به خود جلب کرده است. این موضوع باعث شده که جمع زیادی از هواداران سندرز را اقلیت‌های نژادی، دینی و کارگران تشکیل دهند. شعار‌های سندرز بیش از هر موضوع دیگری بر لزوم تغییرات اساسی در مورد برابری دستمزدها، تأمین آموزش و بهداشت رایگان، افزایش مالیات ثروتمندان و مبارزه با تبعیض‌های نژادی و جنسیتی در ایالات متحده متمرکز است.
از سوی دیگر مخالفان سندرز حتی در درون حزب دموکرات برنامه‌های وی را غیرعملی و مخالف با سیاست‌های اقتصادی سرمایه‌داری در آمریکا دانسته و عقیده دارند برنامه‌های سندرز بیش از حد سوسیالیستی، چپ‌گرایانه و غیرعملی است.
اروآ مهدوی(Arwa Mahdawi) روزنامه‌نگار و ستون‌نویس فلسطینی ـ انگلیسی روزنامه گاردین در یادداشتی به دلایل گرایش آمریکایی‌ها به سندرز و برنامه‌های وی پرداخته است.
در این یادداشت، مهدوی با اشاره به تمایلات سوسیالیستی در بین اعضا و هواداران حزب دموکرات می‌نویسد: وقتی به کانون‌های سوسیالیسم فکر می‌کنید، تگزاس اولین جایی نیست که به ذهن شما خطور کند. با این حال، براساس نظرسنجی ماه گذشته CBS News / YouGov، پنجاه و شش درصد از رأی‌دهندگان دور مقدماتی حزب دموکرات در ایالت تک ستاره(تگزاس) می‌گویند که آنها دیدگاه مثبتی در مورد سوسیالیسم دارند در حالی که تنها 37 درصد از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی نظر مثبتی نسبت به سرمایه‌داری دارند. این وضعیت مشابه با وضعیت ایالت کالیفرنیا است. بیشتر دموکرات‌ها نسبت به سوسیالیسم احساس مثبتی نسبت به سرمایه‌داری دارند.
مهدوی می‌افزاید: آیا این بدان معناست که دو ایالت پرجمعیت آمریکا آمادگی پذیرش انقلاب(اشاره به صحبت‌های سندرز که کمپین انتخاباتی خود را انقلاب نامید) را دارند؟ نه، اما این نظرسنجی نشانگر تغییر و تحولات بسیار مهم در چشم‌انداز سیاسی و روحی ایالات متحده است.
این روزنامه‌نگار به وضعیت سیاسی ایالت تگزاس اشاره کرده و نوشته است: اول، حرکت تگزاس به سوی افکار چپ وجود دارد. ایالت به‌طور سنتی جمهوری‌خواه به‌ویژه در سال‌های اخیر، به لطف افزایش جمعیت اسپانیایی‌تبارها و مهاجرت لیبرال‌های جوان خارج از کشور در صنعت در حال رشد فناوری، محافظه‌کاری کمتری دارد. پیش‌بینی می‌شود تگزاس در انتخابات عمومی نسبت به گذشته بسیار رقابتی‌تر باشد. آسان نخواهد بود، اما دیگر غیرقابل تصور نیست که این ایالت به رنگ آبی (رنگ جمهوری‌خواهان) درآید. با این حال این که آیا جو بایدن یا برنی سندرز شانس بهتری برای تحقق آن داشته باشند، به شدت مورد اختلاف است.
وی می‌افزاید: به‌طور گسترده‌تر، این انتخابات نشان‌دهنده تغییر گام در نگرش ایالات متحده به سرمایه‌داری است. نادرست است که بگوییم ایالات متحده سوسیالیسم را در آغوش می‌گیرد، زیرا این کلمه غیرشفاف است: نسل بومر(متولدین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۴) آن را با استالینیسم مرتبط می‌کنند، نسل هزاره(متولدین سال‌های 1984 تا 1996) آن را با اسکاندیناوی مرتبط می‌دانند.
مهدوی به آماری در مورد آمریکا اشاره و تصریح می‌کند: فقیرترین مردان ایالات متحده امید به زندگی یکسانی با مردان سودانی دارند. مرگ و میر مادران بین سال‌های 1991 تا 2014 بیش از دو برابر شده است. طبقه متوسط رو به زوال رفته است. مردم برای جایگزینی این وضع موجود به‌طور فزاینده ناامید هستند.
این ستون‌نویس روزنامه گاردین ادامه داد: سرمایه‌داری در مرکز هویت ملی ایالات متحده است. محافظه‌کاران حرکت کشور به سمت سوسیالیسم را چیزی جز بحران وجودی نمی‌دانند.
وی به کنفرانس اقدام سیاسی محافظه کار(CPAC) ، گردهمایی سالانه محافظه‌کاران ایالات متحده با موضوع آمریكا در برابر سوسیالیسم اشاره و بیان می‌کند: یکی از مجریان CPAC در اوایل این هفته به حاضرین گفت که نظر ما این است که سرمایه‌داری در مقابل سوسیالیسم نیست، زیرا سوسیالیسم فقط مربوط به اقتصاد نیست. سوسیالیسم اساساً نقض عزت و شأن فرد انسانی است که دارای حق خدادادی است. این همه ما را عصبانی کرده است.
مهدوی افزود: دموکرات‌های سنترال(جناحی از نظر ایدئولوژیک میانه‌گرا درون حزب دموکرات) نیز به همان اندازه عصبانی می‌شوند. آنها موفقیت سندرز را تهدیدی وجودی برای حزب دانسته و برای شکست دادن او سخت‌تر از آنچه برای شکست دادن دونالد ترامپ انجام می‌دهند، مبارزه می‌کنند. نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که ایالات متحده آمریكا برای رئیس جمهوری آماده است كه خود را سوسیالیست دموکراتیک می‌نامد، اما این نهاد به روشنی فکر می‌کند غیر از این است.
وی به تجربه مشابه‌ای در حزب دموکرات در دهه 70 میلادی اشاره کرده و نوشته است: جورج مک گاورن(George McGovern)، سناتوری که طرفدار مراقبت‌های بهداشت جهانی بود، علیه شرکت‌ها به‌پا خواست و حمایت بسیاری از سوی جوانان به دست آورد. مک گاورن نامزد دموکرات‌ها در سال 1972 شد و انتخابات عمومی را به ریچارد نیکسون در یک پیروزی لغزنده واگذار کرد(پیروزی لغزنده یک پیروزی انتخاباتی در یک نظام سیاسی است. هنگامی که تغییر در دیدگاه مردم در مورد مسائل سیاسی منجر به این می‌شود که یک نامزد یا حزب، اکثریت قریب به اتفاق آرا یا کرسی‌ها را در بدنه منتخب بدست آورد، بنابراین همه مخالفان را به طور کامل حذف می‌کنند)؛ اتفاقی که در بریتانیا و برای جرمی کوربین از حزب کارگر رخ داد.
مهدوی یادداشت خود را اینگونه به پایان می‌برد: مطمئن نیستم که با این مقایسه‌ها چیز زیادی به دست بیاید. برای مثال، نابرابری درآمد در ایالات متحده در دهه 70 به مراتب پایین‌تر از حالا بود و از سوی دیگر سندرز مسائل پیچیده برگزیت را ندارد. اما اگر بخواهیم از اتفاقات اخطارآمیز تاریخی استفاده کنیم چرا نباید به سال 2016 نگاه کنیم؛ زمانی که هیلاری کلینتون از متمرکزترین دموکرات‌های سنترال نتوانست ترامپ را شکست دهد؟ راستش، نمی‌دانم که آمریکا برای رئیس جمهور سوسیالیست آماده است یا خیر، اما ممکن است آماده‌تر از گذشته باشد.
ترجمه و تنظیم از محمدحسن گودرزی
انتهای پیام
