نادیده گرفتن اخلاق نیکو در برخی اقشار مذهبی و قرآنی

کیمیا کبیری، مدرس قرآن در مرکز شهید شهریاری دانشگاه فردوسی مشهد است که در یک خانواده کم‌جمعیت چهار نفره در سال 1362 به دنیا آمده و یک برادر کوچک‌تر از خود نیز دارد. از 6 سالگی فعالیت قرآنی را با تشویق‌های والدینش شروع کرده و در نهایت موفق به کسب مدرک دکترای افتخاری این حوزه شده و معتقد است که تحصیلات دانشگاهی می‌تواند به جذاب شدن تدریس قرآن کمک کند.خبرگزاری ایکنای خراسان‌رضوی گفت‌وگویی را با این مدرس قرآن انجام داده است که در ادامه می‌خوانیم.

این مدرس قرآن مرکز شهید شهریاری دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: از سن 6 سالگی با تشویق‌های پدر و مادرم وارد کلاس‌های قرآن شدم، در آن زمان در کلاس‌های قرآنی که به همت دانشگاه فردوسی مشهد در مسجد بیمارستان قائم(عج) برگزار می‌شد، شرکت کردم که بیشتر بر روی مباحث روخوانی، حفظ سوره‌های کوچک، تواشیح و احادیث که در تابستان برگزار می‌شد تمرکز داشتیم.

کبیری بیان کرد: زمانی‌که وارد مدرسه شدم به‌واسطه علاقه‌ای که به قرآن داشتم هم‌زمان با تحصیلم در کلاس‌های قرآن هم شرکت می‌کردم و همواره سعی داشتم که در تمام کلاس‌های قرآنی که برگزار می‌شد شرکت داشته باشم.

این مدرس قرآن اظهار کرد: در سال دوم راهنمایی بودم که یکی از معلمان در مدرسه که با لحن عرب به ما آموزش می‌داد، این انگیزه را در من بیشتر کرد که فعالیت در حوزه قرآن را به‌طور جدی شروع کنم و آنجا بود که علاقه‌مندی من نسبت به اینکه بتوانم به‌صورت آکادمیک این حوزه را دنبال کنم بیشتر شد و با توجه به پیگیری‌هایی که داشتم با کانون قرآن «شاهد» آشنا شدم و در آنجا آموزش کلاس‌های قرآن را شروع کردم.

کبیری تصریح کرد: در آن زمان منزل ما در خیابان صیاد شیرازی بود و کلاس‌های قرآن من نیز در خیابان شهدا برگزار می‌شد، اما با توجه به علاقه‌ای که به قرآن و شرکت در کلاس‌ها داشتم این مسیر طولانی را می‌رفتم و همیشه نیز والدینم که حامی من بودند در این راه مرا همراهی می‌کردند. در این کلاس‌ها رشته‌های روخوانی، روان‌خوانی، تجوید و آشنایی با نغمات را گذراندم و مدارک این کلاس‌ها را نیز دریافت کردم.

این مدرس قرآن بیان کرد: در همین هنگام بود که به‌واسطه یکی از معلمان برادرم با استاد سیدمیرزا علی رحیمی که از اساتید و داوران بین‌المللی قرآن بود آشنا شدم. ایشان در آن زمان در کوچه‌ای به نام دارالقرآن محمدی به‌صورت یک روز در هفته جلسه قرآن برای شاگردان خود برگزار می‌کرد که البته شاگرد جدیدی نمی‌پذیرفت، اما مرا به واسطه معلم برادرم که با وی آشنا بود پذیرفت و پس از تست‌هایی که از من گرفت در نهایت اجازه داد که در جلسات شرکت کنم.

وی با بیان اینکه حداقل چند جلسه‌ای را در محضر بیشتر اساتید مشهد که از داوران و قاریان بین‌المللی هستند بوده‌ و شاگردی کرده‌ام، گفت: این استاد از سوی نهاد رهبری اجازه داشت که مدرک قرآنی به شاگردان خود بدهد و مدارکی هم که می‌داد دیپلم، فوق دیپلم، لیسانس، فوق لیسانس و دکترای افتخاری بود. به هر روی کلاس‌های ایشان را اوایل به‌صورت حضوری شرکت می‌کردم و بعدها نیز به‌صورت تلفنی برایشان می‌خواندم و اشتباهات مرا می‌گفت.

این مدرس قرآن مرکز شهید شهریاری دانشگاه فردوسی مشهد اظهار کرد: ایشان به واقع معجزه زنده قرآن بودند، زیرا با توجه به بیماری که داشتند پزشکان تشخیص داده بودند که تنها 12 سال می‌توانند عمر کنند، اما با عنایت خداوند، وی بیش از 50  سال عمر کرد و تمام عمر خود را در خدمت قرآن بود.

کبیری افزود: از سن 17 سالگی به‌مدت پنج سال در محضر ایشان شاگردی کردم و تا سال 92 که فوت کرد نیز همچنان با ایشان در تماس بودم و ارتباط داشتم و همیشه مشوق من در راستای نوشتن کتاب بود و به‌واسطه تشویق ایشان بود که کتابی را نوشتم و در حال حاضر نیز مراحل چاپ آن در حال انجام است.

وی تصریح کرد: در سن 22 سالگی بود که دکترای افتخاری را از محضر ایشان دریافت کردم و در همان سال نیز هم‌زمان در رشته مترجمی زبان انگلیسی در دانشگاه پیام نور مشهد قبول شدم، البته به رشته قرآن و حدیث علاقه داشتم و قصد داشتم که این رشته را برای دانشگاه انتخاب کنم، اما والدینم تمایل داشتند که رشته دیگری را انتخاب کنم که به انتخاب آنها احترام گذاشتم، اما این انتخاب باعث نشد که کلاس‌های قرآن را کنار بگذارم.

این مدرس قرآن اظهار کرد: در همان سال بود که در مرکز تربیت مدرس قرآن که وابسته به جامعه قاریان قرآن مشهد بود، ثبت‌نام و مربی‌گری قرآن را هم‌زمان با شروع ترم اول تحصیلی آغاز کردم، البته این کار برایم سخت بود، اما با توجه به علاقه‌ای که به قرآن داشتم توانستم برنامه‌ریزی و به هدفم دست پیدا کنم.

کبیری بیان کرد: پس از یکی دو سال تحصیل وارد امور فرهنگی و تربیتی جامعه قاریان قرآن مشهد شدم و در آنجا فعالیت‌های فرهنگی از جمله چاپ نشریه، برگزاری همایشی تحت عنوان «نقش زن از نظر پیامبر اکرم(ص) در سال پیامبر اعظم(ص)» و... را با مسئول امور فرهنگی انجام می‌دادیم.

وی اظهار کرد: در همان زمان مشغول انجام کارهای فرهنگی بودیم که بنیاد فرهنگی رضوی از جامعه قاریان درخواست معلم کرده بود و با توجه به اینکه من همیشه نمرات بالایی داشتم، به همین دلیل به بنیاد فرهنگی رضوی معرفی شدم و زمانی‌که متوجه شدند در رشته زبان انگلیسی تحصیل می‌کنم ابتدا از من خواستند تا در مدارس امام رضا(ع) به تدریس زبان و نیز قرآن بپردازم.

این فعال قرآنی تصریح کرد: از سال 85 بود که وارد مدارس امام رضا(ع) شدم و در این سال همچنان با جامعه قاریان قرآن همکاری داشتم و تا سال 90 بود که در سه مدرسه به تدریس قرآن و زبان می‌پرداختم.

کبیری اظهار کرد: در کنار تدریس زبان انگلیسی، آیاتی از قرآن را که آیات شعاری هستند مانند آیه شکرگزاری، احترام به پدر و مادر و این دست آیات را به سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی به همراه سوره‌های کوچک با زبان اشاره به شاگردان آموزش می‌دادم.

وی ادامه داد: زمانی‌که مشغول درس خواندن در جامعه قاریان قرآن بودم، در آنجا یکی از اساتید بزرگ مشهد به‌نام استاد محمدجواد پناهی از نمرات بالایی که کسب کرده بودم آگاه بود لذا من‌را برای تدریس در مرکز تربیت مدرس معرفی کرد و از آن پس در این مرکز نیز تدریس خود را شروع کردم.

این فعال قرآنی بیان کرد: پس از چند سال وارد مؤسسه «آیات» شدم و هم‌زمان در این مؤسسه، جامعه قاریان قرآن مشهد و مدرسه امام رضا(ع) تدریس می‌کردم و به‌مدت دو ترم نیز در مدارس آموزش و پرورش تدریس داشتم. از سال 94 با مرکز قرآنی شهید شهریاری دانشگاه فردوسی مشهد آشنا شدم و از آن سال به بعد همکاری خود را با این مجموعه آغاز کردم و در کنار تدریس نیز به فعالیت‌هایی چون همکاری با نشریه امام محمد باقر(ع)، نشریه جامعه قاریان قرآن و... ‌پرداختم.

کبیری با بیان اینکه سال 88 بود که ازدواج کردم و ثمره این زندگی مشترک ۱۴ ساله یک پسر و یک دختر است، گفت: تا سال ۹۴ این فعالیت‌ها را انجام می‌دادم و از آن سال به بعد به دلیل اینکه فرزند اولم به دنیا آمد، همکاری خود را با مدارس و فعالیت‌های تدریسی کنار گذاشتم و در حال حاضر نیز بیشتر وقتم در اختیار قرآن است و با مرکز شهید شهریاری همکاری دارم و قرآن را تدریس می‌کنم، اما دیگر در زمینه زبان انگلیسی فعالیتی ندارم.

وی بیان کرد: مشوق اصلی من طی تمام این سال‌ها پدر و مادرم بودند و به‌ویژه نقش پدرم بود که وارد این مسیر شدم و اگر تشویق‌های ایشان نبود بدون شک وارد این فضا نمی‌شدم. در واقع پدرم با حمایت‌هایی که داشت مرا همیشه به کلاس‌ها می‌برد و با حمایت‌های خود باعث می‌شد که در کلاس‌های قرآن شرکت کنم و مسافت طولانی را با من همراه بود، حتی پس از ازدواج نیز همچنان این حمایت‌ها از سوی والدینم ادامه داشت.

این مدرس قرآن در مرکز شهید شهریاری دانشگاه فردوسی مشهد در پاسخ به این سؤال که یک معلم قرآن باید چه کاری انجام دهد تا شاگردانش در این مسیر قرار گیرند، اظهار کرد: به نظر من مهم‌ترین عامل، اخلاق خوب است، امری که متأسفانه در بین برخی قشر مذهبی و قرآنی نادیده گرفته می‌شود و به همین دلیل است که پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: من برای اشاعه مکارم اخلاق آمده‌ام.

کبیری تصریح کرد: با توجه به اینکه در مدرسه و با کودکان بسیاری در ارتباط بوده‌ام، متأسفانه این ذهنیت در آنها شکل گرفته که معلم قرآن باید سرتا پا سیاه‌پوش، بداخلاق و ژولیده باشد و من برای اینکه این ذهنیت در ذهن شاگردانم تغییر کند، از ابتدای تدریس‌هایم همواره سعی داشته‌ام به این موارد توجه و آنها را رعایت کنم، زیرا می‌دانم این امور به‌شدت بر روی شاگردان تأثیر می‌گذارد.

ویژگی‌های یک مدرس قرآن چیست

وی تأکید کرد: به‌عنوان عضو کوچکی از جامعه قرآنی و مدرسان قرآن و با توجه به سابقه‌ای که طی سال‌ها داشته‌ام، توصیه‌ای که می‌توانم به معلمان داشته باشم تا یک معلم در کار خود موفق باشد این است که معلمان باید آراستگی ظاهری، خوش‌صحبتی، خوش‌رویی، تواضع، تسلط به دانش روز، عامل بودن به آموزه‌های قرآنی، نظم، بیان زیبا، انسجام در بیان مطالب و صبر را سرلوحه کار خود قرار دهند و همین موارد است که می‌تواند در جذب مخاطبان تأثیر بسزایی داشته باشد و این در حالی است که اگر معلمان بخواهند برخلاف این موارد برخورد کنند، موجب دلزدگی شاگردان از قرآن می‌شود.

کبیری گفت: لازم است ابتدا از پدر و مادرم که مشوق من در این مسیر بوده‌اند و به هر طریقی از سنین کم مرا همراهی کردند تشکر کنم که سپس نیز این حمایت‌ها از سوی همسرم صورت گرفت و جا دارد که از ایشان هم تشکر کنم، همچنین از اساتید بزرگی چون سیدمیرزا علی رحیمی، محمدجواد پناهی و .... که مشوقان و حامیان من در این مسیر بوده‌اند و بسیاری از مطالب را از آنها یاد گرفته‌ام نیز تشکر ‌کنم.

یاد نیکی از مرحوم استاد سیدمیرزا علی رحیمی

وی همچنین از مرحوم استاد سیدمیرزا علی رحیمی به‌عنوان معلمی نقش‌آفرین و تأثیرگذار یاد کرد و گفت: مرحوم رحیمی داور مسابقات قرآنی در سطح استان و کشور بود که درس‌های بسیاری از ایشان آموخته‌ام که در دوران تدریس و آموزش قرآن سعی کرده‌ام سرلوحه کارم قرار دهم.

کبیری بیان کرد: مهم‌ترین ویژگی‌ که از ایشان در خاطر دارم، مدیریت و نظم در کارها، به‌ویژه در اداره جلسات و کلاس‌های قرآنی بود و با توجه به بیماری سختی که مرحوم رحیمی به آن دچار بود، ‌این بیماری وی را از برگزاری کلاس‌ها و جلسات قرآنی بازنداشت.

وی افزود: مرحوم رحیمی که مؤسس و مدیر «انجمن دینی محمدی و داراقرآن محمدی» خراسان بود، برای تشویق قاریان و ترویج قرآن کریم به شاگردانی که به‌طور منظم در جلسات و کلاس‌های قرآن شرکت می‌کردند، گواهینامه اعطا می‌کرد.

کبیری با اشاره به تأثیر تشویق استاد در ایجاد رغبت شاگردان به فراگیری گفت: به یاد دارم پس از اینکه تدریس را شروع کردم، برای نوشتن کتاب آموزش روخوانی قرآن، استاد بسیار مرا تشویق می‌کرد و به سخن پیامبر اکرم(ص) که «بهترین مردم کسانی هستند که قرآن را یاد گرفته و به دیگران نیز یاد می‌دهند» استناد و مطرح می‌کرد که هر چه از قرآن می‌آموزید، در حد توان به دیگران نیز بیاموزید. ‌