امضای خون
حرکت کفن‌پوشان قیام خونین ۱۵ خرداد برای دفاع از مرجعیت شیعه شکل گرفت و خون پاک آنان ۱۵ سال بعد امضایی بود که به پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد.
به گزارش ایکنا از اردبیل، حرکت کفن‌پوشان قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ از دو مسیر روستای محمدآباد عرب‌ها و صحن مطهر امامزاده جعفر(ع) پیش از ظهر روز چهارشنبه صورت گرفت، حرکتی که هر دو گروه از آن بی‌اطلاع بودند و به واسطه خبری که از دستگیری امام خمینی(ره) به آنان رسیده بود، آغاز شد.
شهید مرتضی طباطبایی رفیعی، یکی از شهیدان قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ از اهالی روستای محمدآباد عرب‌ها، در حادثه فیضیه قم حضور داشته و پس از بازگشت از قم این واقعه را به همراه خبر دستگیری امام خمینی به روستائیان می‌دهد.
در سوی دیگر، روز ۱۵ خرداد سال ۴۲ مصادف با برگزاری آئین سنتی بنی اسد(همان گروهی که پیکر شهدای دشت کربلا را به خاک سپردند) بود و هیات‌های عزاداری در حال عبور از بازار قدیمی پیشوا بودند تا به گروه‌های عزادار صحن مطهر امامزاده جعفر ابن موسی الکاظم(ع) بپیوندند تا مراسم سنتی بنی اسد که مراسم شبیه سازی به خاکسپاری شهدای کربلاست را اجرا کنند.
با گذشت چند ساعت از برگزاری این آئین، نوحه‌ها مضامین متفاوتی پیدا کرد و پیام‌های خاصی را به عزاداران القا می‌کرد، بزرگان شهر با چهره‌های غم بار مشغول نجوا بودند و سعی داشتند تا مراسم به هم نخورد تا برای مطلبی که شنیده بودند چاره‌ای بیندیشند.
کم کم نجواها به فریاد تبدیل شد و یکی از اهالی شهر پیشوا بالای منبر رفت و اشک ریزان گفت: مردم در نیمه شب گذشته مرجع تقلید شما «آیت الله خمینی» را در شهر قم دستگیر کرده و ایشان اکنون در حصر رژیم به سر می‌برد.
صحن مطهر امامزاده جعغر(ع) برای چند لحظه در سکوت تصمیم‌گیری فرو رفت که در این هنگام مردی از بلند گو اعلام کرد: مردم وصیت کنید، غسل شهادت کنید و آماده حرکت شوید.
از آن سو، اهالی روستای محمدآباد عرب‌ها نیز که توسط شهید طباطبایی از دستگیری امام خمینی (ره) مطلع شده بودند، بدون آگاهی از حرکت مردم پیشوا، از بیراهه به سمت ورامین حرکت کردند تا از آنجا، خود را به تهران برسانند.
مردم پیشوا و محمدآباد، در نزدیکی ورامین به یکدیگر می‌رسند و بسیاری از کشاورزان، بازاریان و مردم ورامین نیز با آنان همراه شده و جمعیت بسیاری که به گفته شاهدان عینی به بیش از ۴ هزار نفر می‌رسید و اسناد ساواک، تعداد آنان را بیش از ۵ هزار نفر تخمین زده شده بود، تشکیل داده و به سمت تهران حرکت کردند.
خردادماه، زمان برداشت محصول گندم و جو در ورامین است و به این دلیل، تعداد زیادی از کشاورزان و کارگرانی که آن زمان با دست مشغول دروی محصول بودند، با جمعیت همراه شدند و در پل باقرآباد به گروه نظامی اعزامی از تهران به سرکردگی سرهنگ بهزادی و کاویانی برخورد کردند که در ابتدا به آنها اخطار دادند که توقف کنند ولی مردم خشمگین به دستور آنها توجه نکردند و به حرکت خود ادامه دادند.
در این هنگام سرهنگ بهزادی دستور تیراندازی صادر کرد و قیام مردم ورامین را با خون جوانان این خطه امضا کرد.
در این قیام ۷ نفر از بهترین جوانان ورامینی تنها به جرم حمایت از مرجعیت به خاک و خون کشیده شدند ولی با خون خود درخت نوپای انقلاب را آبیاری کردند.
بی شک شهدای کفن پوش قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ ورامین مظلوم ترین شهیدان انقلاب اسلامی بودند که در راه دفاع از مرجعیت و ولایت جان خود را تقدیم اسلام کردند، کسانی که سلاحی در دست نداشتند و تنها با مشت‌های گره کرده، فریاد یا مرگ یا خمینی سر داده بودند.
شهیدان ۱۵ خرداد مظلومانه شهید شدند، بدن‌های مطهرشان به بدترین وضع حمل شد و غریبانه در گورستان مسگرآباد به خاک سپرده شد، اجازه برگزاری مراسم ترحیم به خانواده آنان داده نشد و حتی رژیم شاه هزینه تیرهایی که به بدن مطهرشان اصابت کرده بود را از آنان گرفت.
شهید «سید مرتضی طباطبایی رفیعی» اولین کسی که خبر دستگیری امام خمینی را رساند، جزو نخستین شهدای قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ است.
وی در سال ۱۳۰۸ در روستای محمد آباد به دنیا آمد و ثمره زندگی وی چهار فرزند به نامهای حسن، حسین، محسن و زینب است.
وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و جنازه‌اش به همراه دیگر شهدا توسط نظامیان به مسگر آباد منتقل و غریبانه به خاک سپرده شد.
پیکر شهید پس از چند ماه توسط خانواده شبانه از گورستان مسگرآباد تهران به روستای محمدآباد منتقل و ایشان تنها شهید ۱۵ خرداد است که دارای مزار می‌باشد.
شهید «عزت الله رجبی» در سال ۱۳۱۲ در روستای سناردک از توابع شهر ورامین به دنیا آمد و ثمره زندگیش پسری به نام علی است.
وی به همراه دیگر همرزمانش در صف اول قیام کنندگان ورامینی حضور داشت و در تیراندازی رژیم در پل باقرآباد به شهادت رسید.
پیکر این شهید بزرگوار نیز در گورستان مسگرآباد به خاک سپرده شد.
شهید «امیر هوشنگ معصومشاهی» در سال ۱۳۱۴ در شهر ورامین به دنیا آمد و در طول زندگی پربرکتش همواره سعی در رفع مشکل مردم داشت.
وی اولین شهید قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین است که با اصابت گلوله به قلبش و در آغوش برادرش به شهادت رسید.
مدفن این شهید بزرگوار نیز گورستان مسگرآباد است.
شهید «جعفر عرب مقصودی» در سال ۱۳۱۴ در روستای محمد آباد دیده به جهان گشود، و ثمره زندگی این شهید بزگوار پنج فرزند به نام های داود، محمد رضا، علی، فاطمه و زهرا است.
وی از دوستان شهید طباطبایی است که در این قیام از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و پس از بازداشت به جهت عدم رسیدگی در بازداشتگاه به کزار مبتلا شد و در بیمارستان فیروزآبادی به شهادت رسید و پیکر پاکش در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد که هنوز نیز از مزار این شهید اثری وجود ندارد.
شهید «مسیب مهابادی» در سال ۱۲۹۴ در روستای قلعه نو کهنک ورامین به دنیا آمد و دارای چهار فرزند به نامهای حسن، حسین، عباس و زینب بوده و پیکر مطهرش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شده است.
شهید «ابوالقاسم اردستانی» در سال ۱۳۱۳ در روستای کهنک به دنیا آمد و ثمره زندگی پر بار این شهید سه فرزند به نامهای اکبر، علی اصغر و کبری می‌باشد.
وی از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت بود که در طول مسیر نیز به نوحه سرایی برای سید و سالار شهیدان می‌پرداخت و پیکر وی نیز مسکر آباد به خاک سپرده شد.
شهید «حسن خانی» در سال ۱۳۱۸ در روستای جعفر آباد اخوان از توابع ورامین چشم به جهان گشود.
از این شهید بزرگوار دختری به نام معصومه به یادگار مانده که در زمان شهادت پدر تنها ۳ ماه داشت.
خانواده شهید خانی تا شش سال پس از قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ بر این باور بودند که وی زنده است و در زندان به سر می برد، همسرش بارها به تهران رفت و دنبال وی گشت ولی پس از شش سال لباس خونین همسرش را برایش آوردند و این لباس در روستای جعفر آباد اخوان به یادگار به خاک سپرده شد.
از این شهید بزرگوار که غریبانه در غروب ۱۵ خرداد سال ۴۲ در خون خود غلطید جسدی به دست نیامد و ظاهرا همراه دیگر شهدای این روز در گورستان مسگرآباد به خاک سپرده شده است.
انتهای پیام
