به گزارش ایکنا از گیلان، محمود لطفینیا، قاری و پیشکسوت قرآنی گیلان، امروز، 11 آذرماه بهمناسبت چهلمین روز درگذشت سیدکاظم فخر موسوی، پیشکسوت قرآنی استان گیلان در یادداشتی نوشت:
«بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا.( آیه 70 / اسراء)
به بهانه چهلمین روز درگذشت معلمی دلسوز، انسانی از خود گذشته، ذاکری دلسوخته اهل بیت علیهم السلام و استادی صاحب کسوت در تعلیم قرآن...
مرحوم استاد سیدکاظم فخر موسوی را میگویم در عرف عوام شاید انسانهای اهل قرآن، که از روی فروتنی و تواضع در جامعه پیرامونی خود چندان شناخته شده نیستند و نهایتاً آنها را «قرآنخوان» میدانند! قدرشان معلوم نگردد. اما آیا فرهیختگان جامعه برای توجه و تنبه دادن افکار عمومی در راستای فرهنگسازی جامعه مسلمین هیچ وظیفهای ندارند؟!
آدمهای زیادی هستند که عمری را در یکی از شئونات اجتماعی سپری کردهاند و انسانهای محترم و صاحب جایگاهی هستند، اما کسی مثل سیدکاظم تنها این نبوده! او در هر شأنی از شئون که ورود کرد، تلاش نمود براساس وظیفه دینی، انسانی باشد مسئولیتپذیر و اثرگذار تا شعاع وجودیش سبب رهیافت انسانهای گم کرده راه شود! او نه تنها «قرآنخوان» بلکه «قرآندان» بود.
او شیفته کرامت وجودی برترینهای خلقت (محمد و آلش صلوات الله علیهم اجمعین) بود. از این رو تشنه معرفتاندوزی از مکتب نورانی آن بزرگواران گردید و وجهه همتش را برای نشر و تعلیم معارف والای وحیانی مصروف داشت.
شهرستان آستانه اشرفیه که خود شهری است مذهبی و از دیرباز به «قم گیلان» شهرت دارد و محل رفت و آمد علمای بزرگی به این دیار بوده و هست؛ و مسقط الرأس عالمان بزرگی چون آیتالله وحید آستانهای بوده، که در کنار مضجع نورانی آقا سیدجلالالدین اشرف، و درحوزه علمیه آن شهر رسالت الهی و ربانی خود را به خوبی به ثمر رساندند.
سیدکاظم ما با خوشهچینی از خرمن معرفت علمای ربانی شهر مسیر رشد معرفتی خود را به خوبی طی کرد و خود را به درجهای از کمال رساند، تا شهره به ایمان و عمل صالح باشد.
به قول شاعر پارسیگوی، سنایی (علیه الرحمة): سالها باید که تا یک سنگ اصلی ز آفتاب/ لعل گردد در بدخشان یا عقیق اندر یمن.
آری سالهای مدیدی باید طی شود تا شخصیتی دوستداشتنی و اثرگذار چون سیدکاظم فخر موسوی که در کمال شخصیت، تدین، اخلاص، وفاداری به انقلاب و ولایت، پایداری در انجام رسالت معلمی و تربیت نسل نوقرآنی، در اندازه و قواره او پدیدار گردد.
تا شاگردانی را بپرورد که در مسابقات کشوری و بینالمللی افتخارآفرین باشند و شاگردانی را بپرورد که در اطراف و اکناف شهر و استان خود شمع محافل قرآنی را روشن نگه دارند و در تداوم و استمرار بخشیدن به شجره طوبای قرآنیان منطقه مؤثر باشند.
باید شخصیتهایی امثال سیدکاظم را در کنار قهرمانان قرآنی شناخت و شناساند. چون اگر قهرمان پرورانی چون او نباشند قهرمانانی نخواهند بود.
عاش سعیدا و مات سعیدا
محمود لطفینیا – 10 آذر 1400 ه. ش»