بیان احادیثی از جوانترین امام شیعیان
محمد بن علی بن موسی جوانترین امام در زمان شهادت بودند که با وجود سن کم برای امامت بر شیعیان، فضائل لازم را داشتند.
محمد بن علی بن موسی مشهور به امام جواد و امام محمد تقی، امام نهم شیعیان است. کنیه او ابوجعفر ثانی است. امام جواد(ع) جوانترین امام در زمان شهادت بودند. ایشان نخستین امام از سه امام شیعیان است که در خردسالی به امامت رسیدند. مدت امامت او ۱۷ سال و در ۲۵ سالگی به شهادت رسید. امام جواد(ع) با وجود اینکه در سن هفت سالگی به امامت رسید اما نشان داد از علوم دینی به مقدار کافی برخوردار است و در سایر فضایل و کمالات انسانی در حد اعلا بود.
از ویژگی‌های بارز این امام همام بخشندگی، جود و سخاوت ایشان بود به طوری که به باب‌الحوائج معروف هستند. خبرگزاری ایکنای کرمان با تسلیت شهادت امام محمدِ تقی(ع) به همه مسلمانان، احادیث و سفارشاتی را از ایشان تقدیم می‌کند.
«المؤمنُ يَحتاجُ إلى تَوفيقٍ مِن اللّهِ، و واعِظٍ مِن نَفسِهِ، و قَبولٍ مِمَّن يَنصَحُهُ: مؤمن به توفيق خدا و داشتن پندگويى درونى و خوى نصيحت پذيرى از كسى كه او را نصيحت مى‌كند، نياز دارد.»
«تُحَفِ العقولِ: قالَ لَهُ رجُلٌ أوصِني، قالَ عليه السلام: و تَقبَلُ؟ قالَ: نَعَم، قالَ: تَوسَّدِ الصَّبرَ، و اعتَنِقِ الفَقرَ، و ارفُضِ الشَّهَواتِ، و خالِفِ الهَوى، و اعلَمْ أنّكَ لَن تَخلُوَ مِن عَينِ اللّهِ، فانظُرْ كَيفَ تَكونُ: تحف العقول: مردى به امام جواد(ع) عرض كرد: مرا سفارش فرما حضرت فرمود: مى‌پذيرى؟ عرض كرد: آرى. فرمود: شكيبايى را بالش خود ساز و فقر را در آغوش گير و شهوت‌ها را به دور انداز و با هوس بستيز و بدان كه تو از چشم خدا پنهان نيستى. پس، بنگر كه چگونه‌اى.»
«مَن أمَّلَ فاجِرا كانَ أدنى عُقُوبَتِهِ الحِرمانُ: هر كه به نابكار اميد بندد، كمترين سزايش ناكام شدن است.»
«الإمامُ الهاديُّ عليه السلام: قيلَ لمُحمّد بن عَليِّ بن موسى عليهم السلام: ما بالُ هؤلاءِ المُسلمينَ يَكرَهونَ الموتَ؟ قالَ: لأنّهُم جَهِلوهُ فكَرِهوهُ، و لو عَرَفوهُ و كانوا مِن أولياءِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ لأحَبُّوهُ ، و لَعلِموا أنّ الآخِرَةَ خَيرٌ لَهُم مِن الدّنيا . ثُمّ قالَ عليه‌السلام: يا أبا عبدِ اللّهِ، ما بالُ الصَّبيِّ و المَجنونِ يَمتَنِعُ مِن الدَّواءِ المُنَقّي لبَدَنِهِ و النّافي للألَمِ عنهُ ؟ قالَ: لجَهلِهِم بنَفعِ الدَّواءِ. قالَ: و الّذي بَعَثَ محمّدا بالحَقِّ نبيّا إنّ مَنِ استَعدَّ للمَوتِ حَقَّ الاستِعدادِ فهُو أنفَعُ لَهُ مِن هذا الدَّواءِ لهذا المُتعالِجِ، أما إنّهُم لَو عَرَفوا ما يُؤدّي إلَيهِ المَوتُ من النّعيمِ لاستَدعَوهُ و أحَبُّوهُ أشَدَّ ما يَستَدعي العاقِلُ الحازِمُ الدَّواءَ لدَفعِ الآفاتِ و اجتِلابِ السَّلاماتِ: امام هادى عليه‌السلام: از امام جواد عليه‌السلام سؤال شد به نظر شما چرا مسلمانان مرگ را ناخوش دارند؟ حضرت فرمود: زيرا مردم مرگ را نمى‌شناسند و از اين رو آن را ناخوش می‌دارند؛ در صورتى كه اگر مرگ را می‌شناختند و از اولياى خداوند عزّ و جلّ بودند، بى گمان آن را دوست می‌داشتند و می‌فهميدند كه آخرت براى آنها بهتر از دنياست. حضرت سپس فرمود: اى ابو عبداللّه! به چه دليل كودک و ديوانه از خوردن دارو كه بدنشان را سالم مى‌كند و دردشان را برطرف مى‌سازد خوددارى مى‌ورزند؟ عرض كرد: چون سودمندى دارو را نمى‌دانند. حضرت فرمود: سوگند به آنكه محمّد را به حق پيامبر كرد، هر كس خودش را براى مرگ چنان كه بايد و شايد آماده گرداند، سودمندى مرگ براى او بيشتر از سودمندى اين دارو براى اين شخص تحت درمان است. بدان كه اگر مردم مى‌دانستند مرگ به چه نعمتى مى‌انجامد، بى گمان بيشتر از خردمند دورانديشى كه براى برطرف كردن بيمارى‌ها و كسب سلامتى‌ها در پى داروست، مرگ را مى‌طلبيدند و دوستش مى‌داشتند.»
«الثِّقَةُ باللّه ِتعالى ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ، و سُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ: اعتمادِ به خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانى است و نردبان رسيدن به هر بلندايى.»
«لَن يَسْتَكمِلَ العبدُ حقيقةَ الإيمانِ حتّى يُؤْثِرَ دِينَهُ على شَهْوَتِهِ، و لَن يَهْلِكَ حتّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ على دِينهِ: بنده، هرگز حقيقتِ ايمان را به كمال نمى رساند، مگر آنگاه كه دينش را بر هوس خود ترجيح دهد، و هرگز به هلاكت درنمى افتد، مگر زمانى كه هوس خود را بر دينش ترجيح دهد.»
«تأخِيرُ التَّوبةِ اغْتِرارٌ، و طُولُ التّسْويفِ حَيْرَةٌ: به تأخير افكندن توبه فريب و غفلت است و طولانى شدن و امروز و فردا كردن، مايه حيرت و سرگشتگى.»
«ثلاثُ خِصالٍ تُجْتَلَبُ بهِنَّ المَحبَّةُ: الإنْصافُ في المُعاشَرَةِ، و المُواساةُ في الشِّدّةِ، و الانْطِواعُ و الرُّجوعُ إلى قَلبٍ سَليمٍ: سه خصلت است كه به وسيله آنها جلب محبت مى‌شود: رعايت انصاف در معاشرت با ديگران، هميارى ديگران در سختى، و برخوردارى از قلبى سليم و مهربان.»
منبع: کتاب میزان الحکمه نوشته المحمدی الری شهری، الشيخ محمد جلدهای 1،2،11،13
انتهای پیام
