سوءظن ستون های زندگی را متزلزل می سازد

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آستان قدس رضوی، حجت الاسلام و المسلمین محمدکاظم راشد یزدی، سخنران و کارشناس مذهبی با اشاره به آیه 12 سوره حجرات؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ، اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد از بسيارى از گمان ها بپرهيزيد كه پاره‏ اى از گمان ها گناه است و جاسوسى مكنيد و بعضى از شما غيبت بعضى نكند آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده‏ اش را بخورد، از آن كراهت داريد [پس] از خدا بترسيد كه خدا توبه‏ پذير مهربان است» اظهار کرد: خداوند متعال در این آیه روحیه تجسس در زندگی دیگران را مایه کشیده شدن به غیبت و آسیب زدن به دیگران می‌داند، زیرا غیبت کننده به برادر مؤمن خود آسیبى مى‏ زند که او از آن غافل است.
وی ادامه داد: انسانی که می خواهد در جامعه با مردم زندگی کند باید آداب معاشرت با آن­ ها را بداند، زیرا بی مبالاتی در آداب معاشرت با سایر بستگان باعث سستی پیوندهای خویشاوندی و زمینه ساز قطع این گونه روابط می شود. این، در حالی است که اسلام عزیز، آحاد امت اسلامی را به الفت و محبت و تقویت روابط دوستانه دعوت کرده و به ویژه درباره روابط خویشاوندی، تأکید بیشتری کرده است.
این استاد حوزه، غیبت کردن را منافی آداب اجتماعی برشمرد و گفت: انسان همان طور که دوست دارد پشت سرش خوب بگویند، باید پشت سر دیگران نیکو صحبت کند، همچنین انسان هایی که به صفت غیبت اعتیاد پیدا می کنند جرم سنگینی نزد خداوند دارند.
وی با اشاره به اینکه ریختن آبروی مسلمان گناه بسیار بزرگ و نابخشودنی محسوب می شود، اظهار کرد: آبروی مؤمن به مثابه تمام سرمایه و اعتباری است که در طول زندگی با سختی آن را به دست آورده است اما گاهی این مهم با جهالت و یا غرض ورزی عده ای در یک لحظه از دست  می رود، لذا توجه به آموزه های دینی و عواملی که باعث ریختن آبروی مؤمن می شود بسیار ضروری است.
وی در ادامه سخنانش به آثار سو ظن اشاره و عنوان کرد: شرط داشتن یک زندگی موفق، مصونیت در برابر گمان های بد است. سوءظن، چون طوفان تکان دهنده، ستون های استوار یک زندگی را متزلزل می سازد. این صفت رذیله گاه تا جایی پیش می رود که امنیت افراد خانواده را در افکار یکدیگر از بین می برد.