İnsan ve kıyamet günü hakkında

İnsan, kaderi ve hayatının sonu ile ölümden sonraki halinin ne olduğu konusunda sürekli sorduğu soruya, kendi içinde bir cevaba sahiptir. Ve açık işaretlerle tanımlanabilir.

Bazı insanlar kıyamet ve ahiret gününü görünüşte kabul etmeselerde bilinçsizce ruhlarının derinliklerinde insana karşı ölümsüzlük duygusu hissederler. Bazı belirtiler gösterirler. Bunun nedeni, bedenin ölmesine ve çürümesine rağmen onun insanlığını ve gerçek kişiliğini yok edilmiş olarak kabul etmeye hazır olmamalarıdır. İşte bu işaretlere bazı örnekler:

1-Kıyameti inkâr edenlerin hepsi atalarının mezarlarına saygı gösterirler.

2-Ölen şahsiyetlerin isimlerini sokaklara, kurumlara, okullara, üniversitelere vb. verirler.

 3-Hepsi öldükten sonra adının anılmasını ister.

4-Çocuklarına atalarının adını verirler.

5-Bazen ölüler çürümesin diye mumyalanır.

Kıyamet gününü inkâr edenler ölümü insanın yok oluşu olarak görüyorlarsa, bu davranışlarının gerekçesi nedir? Ölümü bir son olarak gördükleri için ölüye saygı duymak anlamsızdır. Öyleyse neden ölüler için mezarlar inşa ediyorlar ve onlara çiçekler götürüyorlar ya da sokaklara onların adını veriyorlar? Bütün bunlar, Kıyamet gününe muhalif olanların da kalplerinde, ölümle kaybolmayan bir insanın ruhuna, insanlığına ve kişiliğine (çok zayıf da olsa) bir tür inanç vardır.

Insan fıtratında ölümsüzlüğü hisseder. Bu arada dünyanın tüm ihtiyaçlarına cevap veremeyeceğini de hissederler ve bir bakıma kendilerini evlerinde gibi hissetmezler. Geçici olarak mal, eş ve çocuklarla oyalanabilirler ama bir süre sonra tüm bu refahın ihtiyaçlarını karşılamadığını hissederler. Ama bir süre sonra yine içten içe bir eksiklik hissederler bazen intiharı düşünür, bazen de yaratılış amacının ne olduğunu sorar. Tüm bu deruni vesveseler insanı kendini yabancılaşmış hissettiriyor ve dünya tüm genişliğiyle ona dar geliyor, beden ona kafes, dünya ona zindan oluyor. Bu duygu aynı zamanda insanın doyacağı, tüm istek ve amaçlarına ulaşacağı güne olan iman esaslarından biridir. Çünkü her deruni talebin cevabı dışarda mevcuttur. Örneğin susuzluk duygusuna su ile, şehvet duygusuna evlilikle, gurbet duygusuna ise mead ile karşılık verilir.

Muhsin Kıraati’nin İnanç İlkeleri (Mead) kitabından alıntıdır.