Mga Surah ng Qur’an/42 Surah Ash-Shura; Kahalagahan ng Pagkokunsulta
Ang ika-42 na kabanata ng Qur’an ay pinangalanang Ash-Shura. Iyon ay nasa ika-25 Juz at may 53 na mga talata. Ang Ash-Shura ay Makki at ang ika-62 Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK).
Ang pangalan ng Surah ay nagmula sa salitang Shura (konsultasyon) na binanggit sa talata 38 bilang isa sa mga katangian ng mga mananampalataya:“… yaong mga sumasagot sa kanilang Panginoon, nagtatatag ng mga panalangin, at ang kanilang mga gawain ay sa pamamagitan ng pagsangguni; sino gumugugol sa mga ibinigay Namin sa kanila.”
Ang pangunahing tema ng Surah Ash-Shura ay ang isyu ng paghahayag. Tinatalakay din dito ang monoteismo, iba pang mga katangian ng mga mananampalataya gayundin ang mga hindi naniniwala at kung ano ang magiging mga kalagayan ng bawat pangkat sa Araw ng Muling Pagkabuhay.
Tawbah (pagsisisi), monoteismo, muling pagkabuhay, paggawa sa Banal na Propeta (SKNK) na manatiling matatag sa pagtataguyod ng relihiyon, pag-anyaya sa mga tao sa Diyos, pagkakaisa ng banal na mga pananampalataya, pag-iiwas sa hindi pagkakasundo ng mga tao, pagpapatawad sa mga pagkakamali ng iba, pagpigil sa galit, at paghihimok ang konsultasyon sa gawaing mga panlipunan at pamahalaan ay kabilang sa iba pang paksa ng kabanatang ito.
Sa pangkalahatan, ang mga tema ng Surah Ash-Shura ay maaaring nahahati sa apat na mga bahagi:
Ang unang bahagi, na alin siyang pangunahin, ay tumatalakay sa paghahayag at kaugnayan ng Diyos sa mga propeta. Ang Surah ay nagsisimula at nagtatapos sa temang ito, at sumasaklaw din sa kaugnay na mga paksa katulad ng pagkapropeta ni Propeta Muhammad (SKNK), ang Banal na Qur’an at ang simula ng misyon ng propeta mula noong panahon ni Noah (AS).
Ang ikalawang bahagi ay tumutukoy sa mga isyu katulad ng mga dahilan ng monoteismo at ang mga tanda ng Diyos sa mundo.
Ang ikatlong bahagi ay nagtatampok ng muling pagkabuhay at ang kapalaran ng mga hindi naniniwala sa Araw ng Paghuhukom.
Ang panghuli, ang ikaapat na bahagi ay tungkol sa mga isyu sa etika at moral, paghihimok sa Tawbah, pagpapatawad, pagtitiyaga, katatagan, at pagpigil sa galit, at babala laban sa pagmamataas, katigasan ng ulo, at labis na pagmamahal sa makamundong mga bagay.
