روز جهانی همبستگی با فلسطین؛ نمایش حق‌طلبی در میان انفعال سازمان‌های بین‌المللی

همبستگی جهانی، نمایشی توخالی

گوترش امروز در توئیتی نوشت: «نقض مداوم حقوق فلسطینی‌ها همراه با گسترش شهرک‌ها، چشم‌انداز راه‌حل دو دولتی را از بین می‌برد».

وی همچنین روز گذشته در توئیتی نوشت: «وضعیت در سرزمین‌های اشغالی فلسطین همچنان چالشی برای صلح و امنیت بین‌المللی است. در روز همبستگی با فلسطین، بیایید بر تعهد خود به مردم فلسطین در تلاش برای دستیابی به حقوقشان و ساختن آینده‌ای سرشار از صلح و کرامت هم برای فلسطینیان و هم برای اسرائیلی‌ها تأکید کنیم».

با این حال باید توجه کرد که حمایت نهادهای جهانی از حقوق مردم فلسطین در تمام این سال‌ها از حد شعار و حرف فراتر نرفته و بعضاً با نمایش انفعال شدید، ستم را در حق جامعه فلسطینی مضاعف داشته است. انتخاب نمایندگان رژیم صهیونیستی در برخی از کمیسیون‌ها و کمیته‌های سازمان ملل متحد و یا تصویب اسامی عبری برخی شهرها و اماکن تاریخی و دینی فلسطین شاخص‌های آشکاری در انفعال و همراهی سازمان ملل متحد با صهیونیست‌ها در ظلم و جنایت علیه فلسطینیان است. اما با این حال همین سازمان از دفاتر خود در کشورهای مختلف خواستار برگزاری مراسمی در اعلام همبستگی با مردم فلسطین است.

سازمان ملل شتابان عضویت اسرائیل را در این سازمان پذیرفت و این در حالی بود که این عضویت را مشروط کرد که در نوع خود بی‌سابقه است و بعد از آن نیز هرگز تکرار نشده است. اسرائیل در حالی عضو سازمان ملل شد که هیچ یک از شروط عضویت در سازمان ملل مطابق بند 1 ماده 4 منشور سازمان ملل متحد (دولت بودن، صلح‌جو بودن، پذیرش تعهدات منشور و قادر و مایل بودن به اجرای تعهدات منشور) را دارا نبود.

این بند ویژگی‌های یک دولت را داشتن سرزمینی مشخص با مرزهای تعریف شده می‌داند که در آن زمان اسرائیل فاقد مرزهای مشخص بود. همچنین یک دولت باید از جمعیتی دائمی برخوردار باشد که اسرائیل از این ویژگی نیز به دور بوده است. یک دولت باید یک حکومت مستقل داشته باشد، حال آنکه اسرائیل در آن زمان فاقد این مقوله بوده است.

ویژگی دیگر و بسیار مهم یک دولت از منظر ماده 4 منشور سازمان ملل متحد، حاکمیت بر سرزمین است یعنی توانایی کنترل قلمرو سرزمینی به گونه‌ای که بتواند اجرای مقررات بین‌المللی را در آن قلمرو تضمین بخشد. این در حالی بود که اسرائیل تا هم اکنون نیز نتوانسته دارای این مشخصه‌ها برای ورود به شمول یک دولت شود.

رژیم اسرائیل در همه این سال‌ها یک رژیم جنگ‌طلب و جنگ‌آفرین بوده است و هیچ‌گاه صلح‌جو نبوده است. این رژیم در همه این سال‌ها بسیاری از تعهدات منشور سازمان ملل نقض کرده و اراده‌ای هم برای اجرای آنها از خود نشان نداده است. در کنار این شروط کلی بند 1 ماده 4 منشور شروط دیگری را نیز در موقع عضویت مشروط اسرائیل در سازمان ملل مطرح کرده‌اند که یکی از مهمترین آنها موضوع بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه و کاشانه خود است که این موضوع در قطعنامه 194 سازمان ملل متحد نیز تصریح شده است. در همه این سال‌ها اسرائیل این شروط را محقق نکرده و افزون بر آن بسیاری از مقررات بین‌المللی و تعهدات منشور سازمان ملل متحد را نقض کرده است.

بر این اساس باید گفت اعلام روز همبستگی جهانی با مردم فلسطین از سوی سازمان ملل در واقع یک حرکت تبلیغاتی و نمایشی و با هدف کاهش تیزی انتقادات در باره انفعال این سازمان در مقابل رفتارهای خشونت‌بار و ناقض مقررات بین‌المللی اسرائیل بوده است.

عادی‌سازی روابط، مشروعیت‌بخشی به اشغالگری

این رژیم با نمایش صلح‌طلبی به دنبال ایجاد شکاف در میان صفوف اعراب و مسلمانان به دلیل گرایش‌های متفاوت بین آنان و ایجاد اختلاف بین گروه‌های اسلامی و فلسطینی با تظاهر به صلح‌طلبی بود. اما بر هیچ ناظر منصفی پوشیده نیست که قصد اصلی رژیم صهیونیستی در طول نیم قرن گذشته تنها تداوم اشغال نامشروع سرزمین فلسطین و در عین حال کسب پرستیژ در سطح جهانی و ارائه طرح‌های صلح برای برطرف کردن وجهه ناشایست در میان افکار عمومی جهان است. این رژیم با نادیده گرفتن حقوق مردم فلسطین تنها درصدد گرفتن وقت جهت سرکوبی نهضت آنان است، در این بین چیزی که بیش از همه جهت سرپوش گذاردن بر جنایات این رژیم به کار خواهد آمد، ارائه نمایش صلح‌طلبی و صلح‌دوستی ظاهری از سوی اسرائیل است. متأسفانه گروه‌هایی از فلسطینی‌ها و برخی دولت‌های عرب نیز فریب ظاهرسازی‌های این رژیم جنایتکار را خورده و در دام مذاکره و سازش گرفتار شدند.

مرکز پژوهش‌های امنیت داخلی رژیم صهیونیستی وابسته به دانشگاه تل‌آویو معتقد است، توافق‌های عادی‌سازی چهار کشور عربی با اسرائیل در واقع آزمایشی برای سایر کشورهای عربی و اسلامی است که هنوز به این توافق‌ها نپیوسته‌اند و در حال بررسی برقراری ارتباط با اسرائیل هستند. اما مصلحت اسرائیل در تعمیق روابط با کشورهای عربی و گسترش دایره توافق‌های عادی سازی به ویژه با عربستان سعودی است؛ چرا که عادی‌سازی عربستان با اسرائیل یک مشروعیت مذهبی به این توافق‌ها داده و پیوستن سایر کشورهای عربی به توافق‌های سازش با اسرائیل را آسان می‌کند. بنابراین توافق احتمالی آینده با عربستان اهمیت بالایی برای اسرائیل دارد.

بر هیچ ناظر منصفی پوشیده نیست که قصد اصلی رژیم صهیونیستی در طول نیم قرن گذشته تنها تداوم اشغال نامشروع سرزمین فلسطین و در عین حال کسب پرستیژ در سطح جهانی و ارائه طرح‌های صلح برای برطرف کردن وجهه ناشایست در میان افکار عمومی جهان است. این رژیم با نادیده گرفتن حقوق مردم فلسطین تنها درصدد گرفتن وقت جهت سرکوبی نهضت آنان است، در این بین چیزی که بیش از همه جهت سرپوش گذاردن بر جنایات این رژیم به‌کار خواهد آمد، ارائه نمایش صلح‌طلبی و صلح‌دوستی ظاهری از سوی اسرائیل است. متأسفانه گروه‌هایی از فلسطینی‌ها و برخی دولت‌های عرب نیز فریب ظاهرسازی‌های این رژیم جنایتکار را خورده و در دام مذاکره و سازش گرفتار شدند.

 رژیم صهیونیستی سال‌هاست که با کشورهای عربی روابط غیر رسمی دارد، اتفاقات سال‌های اخیر موجب پررنگ‌تر و آشکارتر شدن روابط رژیم با اعراب شد. از جمله این اتفاقات، سردی روابط بین ایران و کشورهای خلیج فارس بود که و اسرائیل به همراه آمریکا به خوبی توانست از این فرصت سوء استفاده کند. 

لزوم بهره‌برداری تبلیغاتی از روز همبستگی

با این حال در شرایط سلطه دیپلماسی صهیونیستی و کثرت رسانه‌های وابسته به ایدئولوژی این رژیم، گرامیداشت این روز در حمایت از جامعه فلسطینی، فرصتی است که نباید از آن چشم پوشید. اما نباید این مهم را پوشیده داشت که همبستگی با مردم فلسطین با هدف حمایت از این جامعه تفکیک شده در جهت استیفای حقوق ذاتی آنان باید باشد. حقوقی که از زمان صدور قطعنامه 181 در سال 1947 از آن باز داشته شده‌اند و صدور قطعنامه‌ای دیگر و تعیین روزی به نام «روز همبستگی با مردم فلسطین» از سوی این سازمان نمی‌تواند ظلمی را که در حق این ملت اعمال کرده، از بین ببرد.

باید هر فرصتی را در حوزه توجه دادن افکار عمومی به مسئله فلسطین مغتنم شمرد، اما این اغتنام نباید سبب شود از بخشی از حقوق ذاتی جامعه فلسطین چشم پوشی شود. جامعه فلسطین قبل از قطعنامه 181 سازمان ملل متحد در کل جغرافیای 27 هزار کیلومتر مربعی فلسطین زندگی می ‌ردند و مالک و صاحب آن بوده‌اند و صهیونیست‌ها پس از صدور این قطعنامه با اعمال زور و قتل عام سازمان یافته و ارعاب و چندین جنگ این سرزمین را اشغال و جامعه فلسطین را آواره کرده‌اند. بنابراین در فرصت روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین باید همه حقوق تضییع شده فلسطینیان مد نظر بوده و به صورت یک مطالبه جدی و فراگیر جهانی پیگیری شود. بازگشت به خانه و کاشانه و پایان اشغال از کل جغرافیای فلسطین و حق تعیین سرنوشت از مهمترین این حقوق هستند.

گزارش از محسن حدادی