کدام شوخی، قبر مؤمن را روشن می‌کند
سیفی مازندرانی ضمن اشاره به اینکه براساس روایات، اعمال نیک قبر انسان را روشن می‌کند، تصریح کرد: شوخی که در آن گناه نباشد و قلب مؤمن را خوشحال کند موجب نورانیت قبر است.
به گزارش ایکنا؛ جلسه درس اخلاق آیت‌الله سیفی مازندرانی با محوریت کتاب «صحیفه سجادیه» روز چهارشنبه، 2 مهرماه در حوزه علمیه قم برگزار شد.
این استاد درس اخلاق ابتدا به تبیین دعای اول صحیفه سجادیه پرداخت و اظهار کرد: در فقره‌ای از دعای صحیفه سجادیه حضرت فرمود: «حَمْداً یُضِی‌ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ». تفسیر این فقره این است که درست است اعمال ما ظلمانی است ولی روایات مستفیضه داریم که اعمال صالحه قبر را روشن می‌کند. مثلا در روایتی آمده است وقتی مؤمن دفن شد، در همان شب اول مشاهده می‌کند که قبر نورانی شده است. سؤال می‌کند «من أنت» یعنی تو که هستی که قبر را روشن کردی؟ می‌گوید من سروری هستم که در قلب مؤمن داخل کردی. در وصف امیرالمؤمنین(ع) دارند که ایشان مزّاح یعنی شوخ‌طبع بودند. خرده‌ای که معاویه به حضرت می‌گرفت این بود.
وی افزود: البته شوخی نباید حاوی دروغ باشد، چون در روایت آمده است: «لعن اللّه الكاذب ولو كان مازحاً» این روایت صحیحه است. آقای تبریزی به دلیل همین روایت بر حرمت دروغ شوخی فتوا داده بود. همچنین شوخی نباید مؤمنی را اذیت کند. مؤمن گاهی شوخی می‌کند ولی طرف مقابل را اذیت می‌کند، قلبش را می‌شکند، شخصیتش را زیر سؤال می‌برد. این شوخی حرام است. فقط شوخی به یک شرط مورد تأیید شرع است و آن اینکه قلب طرف مقابل را خوشحال بکند، البته نه اینکه از طریق غیبت باشد. متأسفانه این امر خیلی بین ما شایع است. خیلی از ما شوخی می‌کنیم، اسم طرف را می‌بریم و می‌خندیم. این گناه محض است. ملاک غیبت این است: «ذکرک اخاک فی غیابه بما یکره». پس سرور با این شروطی که عرض کردم قبر مؤمن را نورانی می‌کند.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: روایات مستفیضه فراوان داریم که صلاه، صوم و اعمال خوب، به صورت نور داخل قبر می‌آیند. این نور، نور برزخی است. البته از برخی روایات برمی‌آید این نور، نور ظاهری است چون برخی روایات تصریح دارند وقتی ملکان می‌آیند میت را می‌نشانند، یعنی میت زنده می‌شود. البته این مطلب فقط در مورد شب اول قبر است. پس از این قرائن بعید نیست این نور، همین نور ظاهری باشد.
وی ادامه داد: چند روایت خدمت شما بخوانم. این روایت را شیخ طوسی در تهذیب نقل کرده است: «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام عَنْ أَرْوَاحِ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ: فِي الْجَنَّةِ عَلَى صُوَرِ أَبْدَانِهِمْ لَوْ رَأَيْتَهُ لَقُلْتَ فُلَانٌ؛ ابو بصير می‌گويد از امام صادق(ع) در باره ارواح مؤمنان پرسيدم، حضرت فرمود: به همان شکل بدن‌های (دنيوی)شان در بهشت هستند؛ به گونه‌ای که اگر او را ببينی، می‌گويی همان فلانی است». این روایت هم صحیحه است و هم صریحه است که ارواح مؤمنین به همین صورت انسان‌ها هستند. پس معلوم می‌شود دقیقا روح با همین شکل دنیای ظاهر می‌شود.
سیفی مازندرانی یادآور شد: این روایت هم صحیحه است: «جعلت فداك يروون أن أرواح المؤمنين في حواصل طيور خضر حول العرش فقال لا المؤمن أكرم على الله من أن يجعل روحه في حوصله طير و لكن في أبدان كأبدانهم»، ابی ولاد به به امام صادق(ع) عرض می‌كند كه اهل سنت اين‌طور روايت می‌كنند از وجود مبارك پيامبر(ص) كه ارواح مؤمنين در حواصل طيور خضر در حول عرش هستند. حضرت در پاسخ می‌فرمایند: مؤمنین نزد خداوند بسیار گرامی‌تر از این هستند که روحشان در چینه‌دان مرغ قرار بگیرد ولی در بدن‌هایی مانند بدن‌های دنیوی خودشان هستند.
انتهای پیام
