مراد از زینت در آیات مرتبط با حجاب چیست؟

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین کاظم قاضی‌زاده، شامگاه چهارشنبه 15 مردادماه در نشست «دلالت‌های قرآنی بر مسئله حجاب» که به صورت مجازی از سوی مؤسسه مفتاح برگزار شد با بیان اینکه قرآن یکی از منابع مهم فقه و معارف است، گفت:  چهار آیه در دو سوره نور و احزاب یعنی 31 نور، 59 احزاب، 53 احزاب و 32 احزاب به این مسئله پرداخته‌اند.

وی با بیان اینکه آیه 31 نور به خمار، آیه 59 احزاب به جلباب، آیه 53 احزاب به حجاب و آیه 32 به نفی تبرج معروف شده است، افزود: ما برای فهم آیات نیازمند توجه به بستر و زمینه هستیم ولی نزول آیات ذکر شده متفاوت است لذا طبیعتا نمی‌توان نگاه یکسانی داشته باشیم، از طرف دیگر برداشت از یک لغت و اصطلاح هم مهم است و نباید مفهوم لغوی را با اصطلاح و عرف،  خلط کنیم.

قاضی‌زاده تصریح کرد: در آیه 31 سوره مبارکه نور اولین توصیه فروانداختن چشم از مردان و زنان است که شاید بخشی از حجاب باشد؛ فرموده به مؤمنان بگو چشم‌های خود را از نامحرمان فرو بگیرند و فروج خود را حفظ کنند و به زنان مؤمنه هم همین توصیه را دارد.

رئیس مؤسسه فهیم قم بیان کرد: در آیه مورد بحث «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» فرموده است که روسری‌های خود را بر سینه خود افکنند تا گردن و سینه با آن پوشیده شود و زینت خود را آشکار نسازند مگر آن مقداری که نمایان است.    

استاد سطح عالی حوزه علمیه با بیان اینکه این آیه خطاب به زنان مؤمنه و با صراحت وجوب فرموده که زینت خود را ظاهر نکنند جز آن مقداری که ظاهر است، افزود: بخش اول آیه شریفه تأکید بر عدم آشکار کردن زینت است، زینت چون اضافه به خود این افراد شده برخی این طور معنا کرده‌اند که مراد خود بدن زنان و نقاطی است که زیباست و برخی مراد از زینت را طبق آنچه در مجمع البیان آمده به معنای مواضع زینت گرفته‌اند مانند جایی که دستبند و گوشواره و ... .

قاضی‌زاده اظهار کرد: اینکه بگوییم مراد از زینت، خود نفس و بدن است خلاف کاربردهای قرآنی است البته در برخی موارد تبرج هم مطرح شده است ولی زینت امری خارج از بدن است و نه جزء بدن که در آیات دیگر هم مانند «خذوا زینتکم عند کل مسجد» قرینه بر این مسئله است.

وی افزود: مسئله بعدی که خمار مطرح شده لذا آیه شریفه نمی‌تواند دال بر این باشد که بیرون گذاشتن پا و یا موی سر نمی‌تواند اشکال داشته باشد لذا این نظر را نمی‌توانیم قبول کنیم. برخی از مسئله بستر نزول استفاده کرده که زنان عصر نزول نسبت به حفظ اعضای اصلی بدن مانند سینه و زانو مقید نبوده‌اند و قرآن در این آیه آنان را مقید کرده است؛ این آیه در سوره نور است و ترتیب نزول آن 103 یعنی در اواخر عمر شریف پیامبر بوده و ربطی به زنان مشرک مدینه ندارد بنابراین وجوب آیه نشان می‌دهد که زینت را باید پوشاند مگر چیزی که به صورت طبیعی آشکار است و طبق روایات زینت‌هایی است که در عرف آن دوره در میان مؤمنات آشکار بوده مانند خلخال و دستبند و گوشواره و ...

ادامه دارد...