بررسی تصویرآفرینی‌های نهج‌البلاغه و قرآن در «مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی»
کد خبر: 3848815
تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱۳۹۸ - ۱۶:۰۳

بررسی تصویرآفرینی‌های نهج‌البلاغه و قرآن در «مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی»

گروه اندیشه ــ پنجاهمین شماره فصلنامه علمی ترویجی «مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی» شامل 7 مقاله علمی منتشر شد.

به گزارش ایکنا؛ پنجاهمین شماره فصلنامه علمی ترویجی «مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی» به صاحب‌امتیازی دانشگاه مذاهب اسلامی و مدیرمسئولی سیدمحمدرضا حسینی منتشر شد.

عناوین مقالات این شماره بدین قرار است: «تصویرآفرینی‌های نهج البلاغه و تطبیق آن با تصاویر قرآنی و روایات نبوی(ص)»، «تعارض جزئی میان خبر واحد عام و قیاس خاص در اصول فقه مذاهب اربعه»، «دیدگاه‌های شیخ طوسی در معناشناسی علم صرف و کارکرد آن در تفسیر التبیان (مطالعه موردی: اسم فاعل و صیغه مبالغه)»، «ذبیحه اهل کتاب در آیات قرآن و روایات فریقین»، «گستره معنایی «رب» در قرآن کریم»، «مطالعه تطبیقی حج نیروهای امنیتی و انتظامی مستقر در حج از منظر فقه مذاهب خمسه»، «نگاهی به دو جریان اصلی سلفیه و امکان همزیستی آنها با دیگر مذاهب اسلامی».

تصویرآفرینی‌های نهج‌البلاغه و تطبیق آن با تصاویر قرآنی

کلام امام علی(ع) بی‌تکلّف، روان، سلیس و سرشار از آفرینشهای هنری است و تصویرآفرینی نیز می‌تواند یکی از پررنگ­‌ترین جلوه‌­های آفرینش هنری کلام امام به‌شمار رود. تصویرآفرینی روشی است که گوینده سخن، با استفاده از آن، سعی می­‌کند مفاهیم ذهنی مد نظر خود را مانند یک صورت در مقابل دیدگان شنونده مجسّم کند و از این طریق او را متوجه منظور خود نماید. هر اندازه تصاویر یک متن ادبی پویاتر باشند، آن متن باارزش‌­تر می­‌شود. اگر از این زاویه به نهج البلاغه بنگریم، آن را سرشار از تصاویر زنده و پویایی می­‌بینیم که فضایی محسوس و ملموس را به­‌وجود می­‌آورد و خوانندگان را به اعجاب وامی‌دارد. منشأ آفرینش تصاویر بصری در کلام امام علی(ع) را باید در قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) جستجو کرد؛ چنان‌که بر این اساس می‌­توان دریافت که امام علی(ع) نه تنها در عمل، بلکه در اسلوب کلامی خود نیز به کلام وحی و حدیث پیامبر(ص) اقتدا کرده است. این پژوهش از این زاویه و با رویکرد تطبیقی میان کلام امام علی(ع)، قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) به موضوع آفرینشهای تصویری در نهج البلاغه پرداخته است.

امکان همزیستی سلفیه با دیگر مذاهب اسلامی

در چکیده مقاله «نگاهی به دو جریان اصلی سلفیه و امکان همزیستی آنها با دیگر مذاهب اسلامی» می‌خوانیم: «سلفیه یا سلفی‌گری، جریانی است که مدعی پیروی از مسلمانان نخستین است و ریشه در قرون نخستین اسلامی دارد. دو شعبه اصلی جریان سلفیه عبارتند از: سلفیه سنتی و سلفیه اصلاح‌گرا. در این پژوهش به چگونگی شکل‌گیری سلفیه، تغییرات تاریخی و تقسیمات آن از آغاز تا وفات یکی از بزرگ‌ترین اندیشمندان آن؛ یعنی رشیدرضا پرداخته شده است. در این تحقیق که به روش توصیفی ـ تحلیلی و با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است، این نتیجه به دست آمد که جریانهای مختلف سلفیه، تفاوتهای زیادی باهم دارند و این تفاوت در نوع برخورد آنان با سایر مسلمانان نیز متبلور است.»

انتهای پیام
captcha