اتفاقات ناخوشایند اقتصادی محصول فاصله از موازین دینی است

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین محمد حاج‌ابوالقاسم، عضو مجلس خبرگان رهبری در افتتاحیه اولین مدرسه تابستانه اقتصاد اسلامی که عصر روز گذشته، 20 مردادماه در دانشگاه قم برگزار شد، با بیان اینکه هدف از ارسال پیغمبر گرامی اسلام(ص) این بود که دین او بر همه ادیان غلبه کند، بیان کرد: دین صرفاً به منزله سلسله اعتقادات و باورها نیست، دین مجموعه‌ای متشکل از بینش‌ها، رفتارهای فردی و اجتماعی، ساختارها و سازمان‌هاست؛ در یک کلمه دین اسلام یعنی تمدن الهی، این تمدن آمده که هم در بخش منطق و هم در بخش اثربخشی بر سایر تمدن‌ها غلبه کند.

وی یکی از مهم‌ترین بخش‌های تمدنی را مباحث اقتصادی دانست و گفت: در هر تمدنی در این زمینه، ازرش‌ها و فرآیندهایی وجود دارد، متأسفانه ما در تمدن اسلامی در این جهت عقب هستیم، حوزه‌های علمیه ما به‌عنوان پرچمدارن فقاهت قبل از انقلاب یک رسالت و بعد از انقلاب رسالتی دیگر بر عهده داشتند، اما متأسفانه درک خوبی از این تغییر فضای کشور از قبل تا بعد از انقلاب ایجاد نشد.

حاج‌ابوالقاسم افزود: یک رویکرد در اسلامی‌سازی اقتصاد این است که رویکرد اقتصادی غرب را با موازین اسلامی تطبیق دهیم، در اینجا فرآیند، هدف و مقصد همان است که در سرمایه‌داری وجود دارد و ما تنها ابزارهای اسلامی را در اختیار این مقصد قرار می‌دهیم که نتیجه بسیار ناگوار می‌شود. ما در بانکداری اسلامی با جزءنگری، ربا را نهادینه کردیم و اسم اسلام را روی آن گذاشتیم، البته برخی از بزرگان مانند شهید صدر ملتفت این قضیه بودند و آن را بیان کردند.

عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به حضور توزیع نخستین، تولید و توزیع ثانویه و مبادله و مصرف در نظام اقتصادی، تصریح کرد: این موارد در کجای نظام اقتصادی موجود، بحث شده است؟ نظام مالیاتی اسلام یک نظام خاص است، کجای اقتصاد امروز ما با نظام مالیاتی اسلام هماهنگ است؟ نظام مالیاتی اسلام در زمانی به جایی رسید که کارگزاران امیرالمؤمنین علی(ع) به حضرت نامه نوشتند که خمس‌ها جمع‌آوری شده، اما فقیری برای بخشش وجود ندارد، لذا اگر این نظام مالیاتی حکم‌فرما شود فقر از بین خواهد رفت.

وی یادآور شد: فاصله بین منابع دینی و محققان اقتصاد و نیز فاصله با میدان عمل باعث این اتفاقات ناخوشایند شده است، اگر حوزه و دانشگاه بخواهند در اقتصاد کشور تأثیرگذار باشند، نیازمند همراهی، هماهنگی و همکاری با هم هستند و یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است.