محمدعلی نامنی، عضو سابق شورای اسلامی سلطانآباد در مرکز شهرستان خوشاب، در گفتوگو با ایکنا از خراسان رضوی با اشاره به خاطرات قبل از انقلاب و مبارزات مردم روستای سلطانآباد در آن دوران، اظهار کرد: یکی از مهمترین اقدامات مردمی در آن روزگار، روشنگری روحانیت از ظلم و ستم شاهنشاهی بود و مردم نیز پشت سر روحانیت همیشه حرکت میکردند و حامی روحانیت بودند.
وی ادامه داد: یکی از شعارهای راهپیمایان در آن دوران و در زمان ورود حضرت امام خمینی(ره) به وطن بعد از سالها تبعید، شعار «ای سگ دربار پهلوی، وای به حالت اگر امام(ره) فردا نیاید.»
نامنی بیان کرد: مرحوم حاج شیخ یوسفعلی عزتی و مرحوم شیخ حسین فلاحی از روحانیون مبارز آن دوران بودند، یکی از اقدامات این دو روحانی مبارز برقراری ارتباط با پاسگاه سلطانآباد برای جلوگیری از تیراندازی به راهپیمایانی بود که بر علیه شاه در حال شعار دادن بودند. از مهمترین اقدامات آن دوران ارتباط روحانیون و مبارزان انقلابی سلطانآباد با روحانیت سبزوار از جمله مرحوم آقای علوی و حاج آقا فخر بود که مدتی شبها در خانه این بزرگواران که از روستاها در حال رفتوآمد بودیم استراحت داشتیم و از ما پذیرایی میکردند.
این مبارز انقلابی با مرور خاطرات آن دوران با اشاره به شرکت در راهپیمایی اهالی روستاهای شهرستان خوشاب در راهپیماییهایی سبزوار در زمان مبارزه رژیم پهلوی با اشاره به شهادت تقی مشکانی، افزود: در یک روز، چهار نفر توسط عمال پهلوی در مقابل مسجد جامع سبزوار در راهپیمایی به دلیل تیراندازی که یکی از آنها آقای اعیانی که مقنی بودند و تقی مشکانی که نوجوان دانشآموزی از شهر مشکان امروزی در شهرستان خوشاب بودند، به شهادت رسیدند.
وی اضافه کرد: پیکر پاک شهدا پس از تشیع با شکوه، در گلزار شهدای شهر سبزوار به خاک سپرده شد و مدرسه راهنمایی بزرگمهر که محل تحصیل او بود، با پیروزی انقلاب اسلامی به نام شهید تقی مشکانی تغییر نام یافت.
عضو شورای حل اختلاف شهرستان خوشاب با اشاره به یکی از راهپیماییهای دیگر بر علیه شاه در روستای سلطانآباد قدیم که کودکی در بین صفوف مردمی بود و شعار «مرگ بر شاه» همراه با بزرگترها میداد، افزود: یک روز قبل از انقلاب یکی از روحانیون در مسجد جامع سلطانآباد سخنرانی بر علیه رژیم شاهنشاهی داشتند که با آمدن مأموران برای دستگیری او، مردم به دور او حلقه زدند و نگذاشتند دستگیر شود.
نامنی با اشاره به نقش مهم بانوان بر علیه رژیم شاه در راهپیماییها و پخت نان برای رساندن به شهرها، گفت: یکی از سردمداران این راهپیماییها مرحومه خیرالنسا حسینی بود که همیشه در میدان حاضر بودند و حتی بعد از انقلاب یکی از بانوانی بود که نقش مهمی در کمک به جبهههای دفاع مقدس داشتند.
وی اضافه کرد: با پخت نان توسط بانوان روستا این نانها توسط گروههای مردمی از خانههای مختلف روستاییان توسط دو وانتی که در روستا قرار داشت، بهصورت رایگان برای مبارزان انقلابی در مشهد و سبزوار ارسال میشد.
این جانباز دوران دفاع مقدس با اشاره به تأمین امنیت توسط نیروهای مردمی در زمان مبارزات و اوایل انقلاب، بیان کرد: یکی از اقدامات آن دوران برای حفظ امنیت در روستا تشکیل گروههای 10 نفره برای حفظ امنیت روستا بود که سرکشیک یک گروه با مسئولیت من بود.
وی با اشاره به فقر و محرومیت مردم در آن دوران و نبود امکانات زیر ساختی آب، برق و تلفن همانند امروز، یادآور شد: خانوادهای که در روستا میتوانست گندم تهیه کند و تا پایان سال گرسنه نماند آقای خودش بود. دستمزد کارگران در آن دوران بسیار پایین بود و هر خانواده به دلیل نبود پول و درآمد کافی به راحتی نمیتوانست نیازهای خانواده خودشان را تأمین کند و مانند امروز کمیته امداد و بهزیستی برای حمایت از محرومان در روستاها وجود نداشت.
این مبارز انقلایی در سلطانآباد با بیان اینکه با تمامی مشکلاتی که در جامعه وجود داشت، همه مردم در میدان بودند و برای کمک به همنوعان خود با هر آنچه که داشتند کمک میکردند، گفت: بسیاری از افراد برای خانها دهقانی میکردند و درآمد زیادی نداشتند و اگر خداوند سبحان درهای رحمت آسمان را باز میکرد، هر کسی که دیمهزار داشت در زمینهای دیم برای خودشان گندم میکاشتند.
انتهای پیام