فرآیند روزمینی کردن هنر زیرزمینی شجاعت می‌خواهد
گروه هنر: برنامه خندونه از آن دست برنامه‌های زیرزمینی است که به کوشش مشترک سیدعلی احمدی و رامبد جوان، رویکرد فاخر و آبرومند به خود گرفته است که البته چنین اقدامی آن هم در رسانه ملی، شهامت می‌خواهد.
خلاقیت در کشور ما جزء پرخطرترین کارهاست. وظیفه همیشگی اپیدمی ذهن‌های منجمد، فضاسازی و سنگ‌اندازی در هر کار تازه‌ای است و به همین دلیل این اراده‌ها موفق می‌شوند که همه را مثل خودشان بی‌حرکت و یخ‌زده کنند.
استدلال متمدنانه این افراد هم اشکالات فنی یا فرهنگی است؛ زیرا به نظر این منتقدان بی‌عمل، هر کاری که امکان و احتمال خطا در آن هست؛ اساساً نباید انجام شود. هژمونی این تفکر سال‌هاست که همه بنگاه‌های فرهنگی رسانه‌ای و علمی را از نفس انداخته و به این سو سوق پیدا می‌کند که این طرز تفکر در آینده نزدیک به عرصه‌های دیگر اقتصاد، سیاست و زندگی نیز تسری پیدا کند.
از جمله دستاوردهای این رویکرد، نابود کردن رسانه ملی با ایجاد شکاف بین رسانه و جامعه تحت عناوین مختلف بوده، تا جایی که به دلیل همین فاصله و انسداد فرهنگ و هنر زیرزمینی تحت عناوین مختلف با حاشیه‌های وحشتناک به بیماری مزمن جامعه ما تبدیل شده است.
هر کجا که رسانه ما جرئت اجرای یک کار جدید را پیدا می‌کند، یک عده نگران از دست رفتن امنیت اخلاقی جامعه‌ای می‌شوند که به خاطر همین افکار سال‌هاست با بخش عمده‌ای از رسانه‌های داخلی خداحافظی کرده است.
اصولاً برای چنین افرادی مهم نیست که خارج از تلویزیون چه می‌گذرد، همین که آنها در جعبه جادویی آنچه را که دلشان نمی‌خواهد نبینند، کافی است. از همین جمله، انتقاداتی است که این روزها به برنامه خندوانه می‌شود .
برنامه‌ای که در مظلومیت کامل و با شجاعت مشترک سیدعلی احمدی (همان تهیه کننده‌ای که حساسیت مذهبی و اعتقادی‌اش بی‌تردید بسیار است) و رامبد جوان (که بارها مورد انتقاد این قلم بوده) سعی کرده جریان زیرزمینی هنر را به صورت آبرومند و فاخر و البته به وسیله آموزش، شناسنامه‌دار و به سمت اهداف نظام رسانه‌ای رسمی کشور جذب کند.
یک مثال در این باره را می‌توانید در موضوع خندوانه به وضوح ببینید. مقایسه ادبیات سیده زینب موسوی (امپراطور کوزکو شبکه‌های مجازی) در دو عرصه نشان می‌دهد که دوگانه احمدی - جوان در هدف‌گذاری درست و دقیق خود برای نجات فرهنگ عمومی جواب داده است.
در این باره باید گفت که صدا و سیما وظیفه دارد در همه عرصه‌ها درها را باز کند و حلقه بسته چهره‌های تکراری، جای خودشان را به چهره‌های جدیدی بدهند که می‌توانند فرهنگ را از قهقرای ادبیات و کنش‌های ساختارشکن به یک قاب منعطف، تحت تربیت و پر‌مدارا بکشاند. بر این اساس باید گفت که معرفی جوان‌ترها در مقام اجرا یک اتفاق شاهکار است.
محمدصادق دهنادی
